Η εκκλησία του Άγιου Λύπιου και το πανηγύρι που γίνεται κάθε χρόνο την Κυριακή του Θωμά.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ
ΚΕΦ. 1
1. Εγώ, Διονύσιος Ιερομόναχος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι, λέγω:
2. Ότι εγύριζα από το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, όπου είχα πάει για να μιλήσω με ένα καλόγερο για κάτι υπόθεσες ψυχικές,
3. και ήταν η ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου η γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.
4. Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού, έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό·
5. και το είδα σκεδόν γιομάτο, και είπα: Δόξα σοι ο Θεός·
6. γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα Του, και μεγάλη η αφχαριστία του ανθρώπου.
7. Και οι δίκαιοι κατά την Θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό, επέσανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.
8. Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;
9. Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα, με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε, ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντάς το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου·
10. και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.
11. Εμνέσκανε το λοιπόν αποκάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό, για να βοηθήσω το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.
12. Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,
13. ασήκωσα τα τρία μου έρμα, και έκαμα το σταυρό μου.
14. Έπειτα, θέλοντας να αριθμήσω τους άδικους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τζέπη του ράσου μου, και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον!, πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα.
15. Και [ο] νους μου εζαλίστηκε από το μεγάλον αριθμό· όμως με παρηγορούσε το να βλέπω πως καθένας κάτι καλό είχε απάνου του.
16. Και μου ήρθε στο νου μου περσότερο από όλους αυτούς η Γυναίκα της Ζάκυθος, η οποία πολεμάει να βλάφτει τους άλλους με τη γλώσσα και με τα έργατα·
17. και γυρεύοντας να ιδώ εάν μέσα σε αυτή την ψυχή, εις την οποίαν αναβράζει η κακία του Σατανά, αν έπεσε ποτέ η απεθύμια του παραμικρού καλού,
18. έπειτα που εστάθηκα να συλλογιστώ καλά, ύψωσα το κεφάλι μου και τα χέρια μου στον ουρανό και εφώναξα: Θε' μου, καταλαβαίνω πως γυρεύω ένα κλωνί αλάτι μες στο θερμό.
19. Και είδα πως ελάμπανε αποπάνου μου όλα τ' άστρα, και εξάνοιξα την Αλετροπόδα οπού με ευφραίνει πολύ.
20. Και εβιάστηκα να κινήσω για το ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου γιατί είδα πως εχασομέρησα. Και ήθελα να φθάσω για να περιγράψω τη Γυναίκα της Ζάκυθος.
21. Και ιδού καμία δωδεκαρία ψωρόσκυλα που ηθέλανε να μου εμποδίσουνε το δρόμο.
22. Και μη θέλοντας εγώ να τα κλωτζοβολήσω, για να μην εγγίξω την ψώρα και τα αίματα πού 'χανε, εστοχαστήκανε πως τα σκιάζουμαι,
23. και ήρθανε βαβίζοντας σιμότερά μου· όμως εγώ εκαμώθηκα πως σκύφτω να πάρω πέτρα
24. και έφυγαν όλα και εξεθύμαιναν τα κακορίζικα ψωριασμένα τη λύσσα τους, το ένα δαγκώνοντας το άλλο.
25. Αλλά ένας οπού εδιαφέντευε κάποια από τα ψωρόσκυλα, επήρε και αυτός μία πέτρα
26. και βάνοντας ο άθεος για σημάδι το κεφάλι εμέ του Διονύσιου του Ιερομόναχου, δεν το πίτυχε· γιατί από τη βία τη μεγάλη με την οποίαν ετίναξε την πέτρα, εστραβοπάτησε, και έπεσε.
27. Έτζι εγώ έφθασα στο κελί του Αγίου Λύπιου παρηγορημένος από τες μυρωδίες του κάμπου, από τα γλυκότρεχα νερά, και από τον αστρόβολον ουρανό, ο οποίος εφαινότουνα αποπάνου από το κεφάλι μου μία Ανάσταση.
7 σχόλια:
Καλή αρχή Μπάμπη και μπράβο που ξεκινάς με Διονύσιο Σολωμό, Γυναίκα της Ζάκυθος και Άη-Λύπιο. Ας ευχηθούμε η φετεινή επέτειος να γίνει αφορμή ώστε να θυμηθούν όλο και περισσότεροι πως ο Άη-Λύπιος δεν είναι απλά ένα ξωκκλήσι με ένα ωραίο πανηγύρι, αλλά ο τόπος όπου διαδραματίζεται το πιο σημαντικό έργο της ελληνικής πεζογραφίας του πιο σημαντικού έλληνα ποιητή. Δεν αξίζει λοιπόν να γλυτώσει από τον αφανισμό και την τουριστικοποίηση;
Ποιός να μιλήσει όμως για αυτό; Σε τίνων αυτιά; Μέσα από ποιές πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες; Επικαλούμενος ποια ήθη και ποια ηθική;
Σε ευχαριστώ πολύ για την παραπομπές σου τόσο στο blog των εκδόσεων "Περίπλους", όσο και στο site με τα τέυχη του περιοδικού "Περίπλους".
Καλώς μας ήρθες, εύγε για το ωραίο ποστάκι...
Καλορίζικοοοοοοοοο!!!!!
Μπάμπη τζόγια μου, με 'γεια το νέο blog! Εύχομαι να γίνει αφορμή για όμορφες κι ενδιαφέρουσες αναζητήσεις -μα και συζητήσεις. Το πρώτο σου πόστο τουλάχιστον, δείχνει αυτή τη διάθεση και χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Με κάνεις να νοιώθω αμήχανα. Να έχεις την υγειά σου! Dana_Semitekolo
Κοκινίζω φίλοι μου.Ευχαριστώ.
Διονύσιε.Κάτω απο το τίτλο του εθνικού ποιητή Η γυναίκα της Ζάκυθος είναι ένα πολύ αδικημένο έργο και ο Αη Λύπιος πάντα ένα μεταφυσικό τοπίο.Παππού και εφλατούν mersi.Καλή μου Dana προχώρα μη μασάς,μαζί σου.
Αγαπητέ μου Μπάμπη,γιαααα πέρνα απ' το καλύβ'!
Σου έχω πρό(σ)κληση. Αν δεν μπορείς ν' ανεβάσεις, απλά γράψε τους τίτλους από πέντε τραγούδια που αγαπάς πολύ...
Ασπάζομαι την δεξιάν σου, αδελφέ. Τα δέοντα στη συμβία σας.
Από την Λολίτα στον Άη Λύπιο και από την LIFO στην γυναίκα της Ζάκυθος, όπου και να πας εμείς μαζί σου! Καλά π(οσ)τα(ρ)ίσματα και καλό μήνα!
Δημοσίευση σχολίου