Ζακυθινά φεγγάρια και φιλιά.

Είχα ραντεβού στη χώρα με τον Διονυσάκη. Ο Διονυσάκης δε ξεκουνιέται για πάρα έξω, Χώρα και πάλι Χώρα. Τι να κάμω, κατέβηκα με το αυτοκίνητο παρκάρισα στη Λούμπα σε μεγάλο δημοτικό πάρκιν. Το οικόπεδο αγόρασε ο Δήμος από τα τεράστια έσοδα που προέκυψαν από τα ηλεκτρονικά διόδια που έχει εγκαταστήσει στις εισόδους της πόλης της ώρες αιχμής .Παρκάρισα και πήγα να πάρω το λεωφορείο που φεύγει κάθε 10 λεπτά και φτάνει μέχρι την Αγία Τριάδα. Προτίμησα όμως τα δημοτικά ποδήλατα που υπάρχουν εκεί κατά το πρότυπο του δήμου Τρικάλων –σημάδια των καιρών αυτές οι αντιγραφές- που παίρνεις δωρεάν ένα ποδήλατο και το επιστρέφεις ξανά στα συγκεκριμένα σημεία μέχρι να κάμεις τη δουλειά σου .Εξάλλου θα κινηθώ στο ποδηλατόδρομο που έχει κάμει ο Δήμος από τη Λούμπα, λιμάνι και μέχρι το Κρυονέρι που είναι μια αληθινή απόλαυση. Η πόλη με τα μέτρα που πήρε ο Δήμος για το κυκλοφοριακό έχει γίνει κούκλα. Πως τα κατάφερε ο Δήμαρχος και έχει δημοτική αστυνομία που είναι αμείλικτη στα παράνομα παρκαρίσματα και οι δημοτικοί υπάλληλοι κόβουνε ακόμα και του ίδιου κλίσεις είναι αξιοθαύμαστο. Μα είναι απλό είναι ο ίδιος ακριβοδίκαιος και ενέπνευσε στους υπαλλήλους του αυτό το πνεύμα. Τα έσοδα του δήμου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα .Τα κομμάτια της Strata Marina με τις καταπληκτικές πλάκες έχουν αποκατασταθεί όσα καταστράφηκαν και έχει γίνει μια καταπληκτική ενιαία βόλτα από τον Άγιο μέχρι το Κρυονέρι.
Η πόλη έχει γίνει πολύ ελκυστική, ο τουρισμός έχει αυξηθεί και οι τιμές της γης έχουν πάρει φωτιά. Αυτό βέβαια χάρη στην οξυδέρκεια του δημάρχου να απορρίψει τα σχέδια για πάρκιν στο λιμάνι. Είναι ο άνθρωπος και λίγο κοσμογυρισμένος και είδε πως το κυκλοφοριακό σε όλες της πόλεις του κόσμου δε λύνεται με το να διευκολύνεις το παρκάρισμα στο κέντρο αλλά με το να κρατήσεις τα αυτοκίνητα στη περιφέρεια γιατί αν σήμερα χωρέσουνε σε ένα τεράστιο παρκιν είναι σίγουρο ότι σε πέντε χρόνια θα είμαστε εκεί που ξεκινήσαμε.
Έχει και πανσέληνο απόψε, και το φεγγάρι είναι μούρλια. Πήρα και ένα sms από μια φίλη. «Μπάμπη το φεγγάρι απόψε είναι σαν τα δικά σου! Φιλιά.».Εννοεί τα φεγγάρια που ζωγραφίζω. Αλλά εγώ διάβασα. «Μπάμπη το φεγγάρι απόψε είναι σαν τα δικά σου φιλιά.»
Μωρέ με τα ποδήλατα, τα φεγγάρια και τα φιλιά ξέχασα το Διονυσάκη. Ου ποιός τον ακούει τώρα, θ’ αρχίσει τη φαωμάρα. Έτσι όπως έγινε πια αυτή η Χώρα χάνεις τα λογικά σου.