16 Αυγ 2012

Ευρυτανία και Γιάννης Τσαρούχης (άσχετα)

¨Ενα διήμερο στις Κορησχάδες Ευρυτανίας διαβάζοντας Γιάννη Τσαρούχη "Εγώ ειμί φτωχός και πένης".
Πολλά κομμάτια με εκφράζουν απόλυτα και με συγκινούν για αυτό αποφάσισα να σας τα μεταφέρω

Η ουρά των προσκυνητών και των περίεργων μπροστά στα ταριχευμένα ένδοξα πτώματα της μοντέρνας τέχνης, που για μένα έληξε με τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο, θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια. Η ουρά είναι μεγάλη και θα μεγαλώσει ακόμα. έθνη που δεν ξέρουμε, ούτε το όνομα τους σήμερα , θα ρθει η σειρά τους να περάσουν κι αυτά. Η επιτυχία της λεγόμενης μοντέρνας τέχνης πάει να ξεφύγει κάθε έλεγχο και κριτική. Η μνήμη αυτή της ανταρσίας ούτε ξέρω πόσους αιώνες θα κρατήσει. Αλλά ενώ πάει να γίνει ένας λαϊκός μύθος, όσο περνάει ο καιρός ενδιαφέρει λιγότερο αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τις κατακτήσεις της και τις συνειδητές της επιτυχίες.
Αντιθέτως οι παλιές τεχνικές απαλλαγμένες απο κάθε μοντερνισμό περιορισμένες στο μάτι και τη λογική και στο αίσθημα αρμονίας ενδιαφέρουν πολλά εκλεκτά πνεύματα της εποχής μας.

Είχα και έχω έναν απεριόριστο θαυμασμό γι' αυτούς που που ξέρουν την τεχνική, τα μυστικά που τους επιτρέπουν με μια θεια αταραξία, σαν Αιγύπτιοι ταριχευτές, να τελειώνουν γρήγορα και καλά το έργο τους, το αψεγάδιαστο, το σχεδόν αχειροποίητο. Η τεχνική μια μαγική λέξη. Μα μ' όλο το σεβασμό που της έχω δε μπορώ να αρνηθώ πως έχω ένα άλλου είδους σεβασμό γι' αυτούς χωρίς τεχνική τα βρίσκουν όλα μόνοι τους έχοντας κατά ένα τρόπο την πρώτη ύλη απο την οποία γίνονται οι τεχνικές. Γυμνοί και ανυπεράσπιστοι, συγκινητικοί και ελεύθεροι άνθρωποι, που γυρεύουν την αλήθεια.

Όταν κανείς έχει κάτι να πει μας γοητεύει μ' όποια μέσα κι αν διαθέτει, μ' όποιο ιδανικό κι αν έχει έστω και αντίθετο από το δικό μας. Αυτό ονομάζω δύναμη ενός ζωγράφου: Το να με κάνει να αμφιβάλλω για τα γούστα μου και να τ' απαρνούμαι.

Η αφηρημένη τέχνη δεν είναι ολοκληρωμένη τέχνη, είναι όμως αναπαυτική για ανθρώπους που δεν αγαπούν να κάνουν εξομολογήσεις. Συμφωνώ μαζί τους και όπως λέει και ο Προφητάναξ Δαυΐδ :"Αγαθόν το εξομολογείσθαι". Έχει όμως σημασία το τι διηγείται ο ζωγράφος