Μια βόλτα στη Πάρνηθα για χαρά και για θλίψη

Καμένα δέντρα και χιόνια.Λευκά και μαύρα.

Ένα εγκαταλελημένο ξενοδοχείο απο τον τελευταίο σεισμό στην Πάρνηθα
και κραυγές μέσα στα καρβουνιασμένα κούτσουρα το λευκό χιόνι και την αισιοδοξία του ουρανού

Καλή χρονιά!

Το αγλαόν απαύγασμα

Όμως χρειάζεται ίσως να επισημανθεί, ότι αυτή η έκδηλη ψυχική ευφορία,(παραμονές των Χριστουγέννων) δεν αποτελούσε συνέπεια κάποιας (ανύπαρκτης άλλως-τε) ευμάρειας. Άλλα ήτανε το αγλαόν απαύγασμα μιας άλλης αντίληψης ζωής. Κατά την οποίαν αρκούσε η στοιχειώδης και η μετά λιτότητας και φειδούς ικανοποίηση των υλικών απαιτήσεων. Γιατί οι τότε ποπολάροι,οι αστοί,μα και οι αρχόντοι(ξεπεσμένοι ή ευκατάστατοι),εγνώριζαν να απολαμβάνουν μετ´ ευφροσύνης και παράλληλα να αξιολογούν,τα άυλα αγαθά. Τα συναισθήματα, τις αισθητικές συγκινήσεις, την ανθρώπινη επικοινωνία, το στοχασμό, τη γηθοσύνη της φιλικής συναναστροφής και την πνευματική εγρήγορση.

 Αυτές οι γιορτές του Δωδεκαημέρου, είχανε η κάθε μία και τη δική της κορυφαία στιγμή. Έτσι των Χριστουγέννων ύστατη εκδήλωση το "κόψιμο τσι κουλούρας" πάνω από το φουρνέλο του μαγερειού,περιστοιχισμένη απ´ όλη τη οικογένεια, και από το κενό του κύκλου της κουλούρας,έχυναν σταυρωτά,από ένα ποτηράκι, μίγμα λαδιού με κρασί στη χόβολη, δίκην αρχαίας σπονδής. Ενώ όλοι έψαλλαν το τροπάρι των Χριστουγέννων. Ακολουθούσε το κόψιμο, και το σχετικό σμπάρο από κάποιο πισινό παρεθύρι και λιτότατο το νηστίσιμο δείπνο.

Από το βιβλίο του Γιάννη Πομόνη-Τζαγκλαρά "Ας είναι εις ανάμνησιν..."Μορφές βίωσης από το απόμακρο ζακυθινό χθες

Η πολιτική της ανυπακοής

Αντιγράφω απο το blog του Πάσχου Μανδραβέλη  http://www.medium.gr/ μετά απο ένα mail που πήρα απο τον Charalampo k για το άρθρο αυτό

Η πολιτική της ανυπακοής

κοινωνία και ... > κόσμος

Kανείς στη Μασαχουσέτη των αρχών του 19ου αιώνα δεν θα πίστευε ότι ο ερημίτης της Κομητείας Κονκόρντ, ονόματι Χένρι Ντέιβιντ Θορό, θα γινόταν κάποτε επαναστάτης. Οπως και κανείς, πριν από τον Μαχάτμα Γκάντι, δεν έδωσε σημασία σε ένα μακροσκελές άρθρο με τον τίτλο «Αντίσταση στην πολιτική του κράτους» («Resistance to Civil Government») που δημοσιεύτηκε το 1849 στην εντελώς άγνωστη επιθεώρηση «Εsthetic Papers».

Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε απλώς να τον αφήνουν ήσυχο. Ζούσε σε καλύβα δίπλα σε μια λίμνη στο δάσος που περιέβαλε το χωριό του. Αποτελούσε κάτι αξιοπερίεργο στην μικρή κοινότητα του Κόνκορντ διότι «γύρνούσε στα δάση, χωρίς καν να έχει όπλο». Σύμφωνα με τον μέντορά του, τον συγγραφέα και φιλόσοφο Ράλφ Γουόλντο Εμερσον, ο Θορό «δεν άσκησε ποτέ κανένα επάγγελμα. Ζούσε μόνος του δεν παντρεύτηκε ποτέ. Δεν ψήφισε ποτέ, δεν πήγε στην εκκλησία ποτέ, δεν πλήρωσε φόρους ποτέ. Δεν έφαγε ποτέ κρέας. Δεν ήπιε ποτέ κρασί και αρνιόταν την χρήση καπνού. Παρ’ όλο που ζούσε στη Φύση δεν χρησιμοποιούσε όπλο ή παγίδες ζώων. Δεν είχε το ταλέντο να γίνει πλούσιος, αλλά ήξερε πώς να είναι φτωχός χωρίς να επιτρέπει ούτε ένα σημάδι κακομοιριάς ή έλλειψης καλαισθησίας... Επέλεξε να γίνει ο εργένης της σκέψης και της Φύσης».

Παρ’ όλα αυτά ο Θορό δεν ήταν ξεκομμένος από τα πολιτικά και φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής του. Ηταν ένθερμος υποστηρικτής του ελάχιστου κράτους και σφοδρός πολέμιος της δουλείας. Μετείχε στους κύκλους των στοχαστών του «υπερβατισμού» (transcendentalism), ένα ρεύμα ιδεών που αναπτύχθηκε στην Νέα Αγγλία τον 19ο αιώνα, πατριάρχης του οποίου ήταν ο Ράλφ Γουόλντο Εμερσον.

Ο Θορό έγραφε πολύ, κυρίως πράγματα που είχαν σχέση με τη Φύση, αλλά τα έργα του (ακόμη και το κορυφαίο «Waldo») θα ήταν μια υποσημείωση της ιστορίας αν ένα πρωί δεν χτύπαγε την πόρτα της καλύβας του ο έφορος της Μασαχουσέτης.

Ηταν η εποχή που οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει έναν κατακτητικό πόλεμο κατά του Μεξικού (που κατέληξε στην προσάρτηση του Τέξας και άλλων εδαφών μέχρι την Καλιφόρνια), πόλεμο στον οποίο εναντιώνονταν όλα τα φιλελεύθερα πνεύματα των ΗΠΑ και, φυσικά, ο Θορό. Ηταν, επίσης, η εποχή που ανθούσε η δουλεία. Ο Θορό, όπως και πολλοί άλλοι (κυρίως «Κουάκεροι»), αρνούνταν να πληρώνουν φόρους με τη λογική ότι δεν ήθελαν να συμβάλλουν σε έναν άδικο πόλεμο που θα ενίσχυε τον θεσμό της δουλείας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Θορό αρνήθηκε να πληρώσει άδικο φόρο. Οπως διηγήθηκε ο ίδιος, στα 1835 «το Κράτος με συνάντησε εκ μέρους της Εκκλησίας και με διέταξε να πληρώσω ένα συγκεκριμένο ποσό για έναν κληρικό, τη λειτουργία του οποίου ο πατέρας μου παρακολουθούσε, αλλά όχι εγώ. “Πλήρωσε”, μου είπαν, “ή θα πας φυλακή”. Αρνήθηκα, αλλά δυστυχώς κάποιος άλλος πλήρωσε εκ μέρους μου. Δεν έβλεπα τον λόγο γιατί ο δάσκαλος έπρεπε να πληρώσει τον παπά και όχι ο παπάς τον δάσκαλο, αφού δεν ήμουν δάσκαλος της Πολιτείας, αλλά στηριζόμουν σε μη υποχρεωτικές συνδρομές (των μαθητών)... Πάντως, έπειτα από απαίτηση των αρχών, συμφώνησα να κάνω μια γραπτή δήλωση που έλεγε περίπου τα εξής: “Εγώ, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό δηλώνω σε όλους ότι δεν επιθυμώ να είμαι μέλος οποιασδήποτε κοινότητας στην οποία δεν έχω κάνει αίτηση να ενταχθώ”».

Κατόπιν αυτού, ουδείς του ξαναζήτησε εκκλησιαστικό φόρο, αλλά ούτε φόρο εισοδήματος (επειδή δεν είχε εισόδημα) ούτε φόρο ακίνητης περιουσίας (επειδή δεν είχε ακίνητη περιουσία). Ομως, τον Ιούλιο του 1846 εκλήθη να πληρώσει αναδρομικά «εκλογικό φόρο» έξι ετών που στην ουσία είναι «κεφαλικός φόρος». Φυσικά αρνήθηκε (δεν ψήφιζε καν) και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Αρνήθηκε να εξαγοράσει την ποινή του και οργίστηκε όταν (πιθανότατα) η αδελφή του πλήρωσε για να βγει από τη φυλακή. Η μία νύχτα όμως που πέρασε στο κελί ήταν για τον ίδιο μια τρομαχτική εμπειρία. Τότε κατάλαβε, όπως έγραψε στο ημερολόγιό του, την τρομαχτική δύναμη του κράτους να παραβιάζει τη συνείδηση και τα πιστεύω των πολιτών.

Αυτή η εμπειρία έγινε διάλεξη και η διάλεξη άρθρο για να καταλήξει σε μια κλασική πολιτική πραγματεία με το όνομα «Πολιτική ανυπακοή», η οποία εξετάζει πώς και υπό ποιες προϋποθέσεις οι άνθρωποι υπακούουν στους νόμους, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι οι νόμοι είναι άδικοι. Το έργο πέρασε απαρατήρητο τα επόμενα 50 χρόνια ώσπου ένας Ινδός δικηγόρος στη Νότιο Αφρική το έκανε ευαγγέλιο του κινήματος της «μη-συνεργασίας με τις αρχές». Ο Μαχάτμα Γκάντι ήταν ο πρώτος που έκανε πράξη τις ιδέες του Θορό, ακολούθησε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και πολλοί άλλοι.

Η πολιτική ανυπακοή απαντάται για πρώτη φορά στον Σοφοκλή. Μόνο που το αίτημα της Αντιγόνης δεν είναι πολιτικό, είναι ηθικό. Η ηρωίδα της τραγωδίας παραβαίνει τον άδικο για τους Θεούς νόμο και θάβει τον αδελφό της.

O Θορό –αν και περιέργως πως δεν αναφέρει πουθενά την Αντιγόνη στην πραγματεία του– ξεκινάει μεν από την ηθική των ατόμων που είναι πιο ιερή από τους νόμους του κράτους, αλλά κάνει το αίτημα πολιτικό. Για την ακρίβεια, η μεγαλύτερη συμβολή του Θορό δεν είναι ότι ενέπνευσε ειρηνικές επαναστάσεις, οι οποίες άλλαξαν τον κόσμο. Η μεγαλύτερη συμβολή του είναι ότι επαναστατικοποίησε την ιδέα της επανάστασης. Μέχρι το «Civil Disobedience» η ιδέα της επανάστασης ήταν συνυφασμένη με τη βία και το αίμα. Ο Θορό αντέτεινε ότι ένας πολίτης, στηρίζοντας έναν άδικο νόμο μέσω της υπακοής ή της χρηματοδότησης, κατ’ ουσίαν τροφοδοτεί την αδικία. Οι άνθρωποι με συνείδηση μπορούν να πολεμήσουν την αδικία χωρίς να καταφύγουν στη βία. Μπορούν να επιβραδύνουν και τελικά να σταματήσουν την μηχανή της αδικίας χρησιμοποιώντας την τριβή της «μη-συνεργασίας».

Ο μεγάλος φιλόσοφος του Δικαίου Τζον Ρολς πήγε την πολιτική ανυπακοή ένα βήμα παραπέρα. Εθεσε τους κανόνες της. Οταν κάποιοι πολίτες νιώθουν ότι ο νόμος προσβάλλει τα δικαιώματά τους, οφείλουν να τον παραβούν τηρώντας όμως τρεις προϋποθέσεις: 1) η παραβίαση του νόμου να μην εμπεριέχει βία 2) να γίνεται δημόσια (δηλαδή και χωρίς κουκούλες) 3) οι παραβάτες να πληρώνουν το τίμημα της παράβασης. Το τελευταίο είναι κρίσιμο. Πρώτον, πιστοποιεί ότι οι παραβάτες δεν εξυπηρετούν ίδιον όφελος παραβαίνοντας το νόμο και δεύτερον μεγιστοποιείται το αποτέλεσμα της πολιτικής ανυπακοής. Είτε επικοινωνιακά είτε διά της νομολογίας που εκδίδει κάποιο δικαστήριο.

Μετά απ’ όλα αυτά, πρέπει να αναλογιστούμε κάτι σε σχέση με τα ελληνικά πράγματα: πόση «Πολιτική ανυπακοή» και πόσο απολιτικό μπάχαλο ζήσαμε αυτές τις μέρες; Οχι μόνο κατά τη διάρκεια της νεολαιίστικης εξέγερσης, αλλά γενικώς.

Ιnfo
- Ντέιβιντ Χένρι Θορό, «Πολιτική ανυπακοή - Ζωή χωρίς αρχές - Περπατώντας», τρία δοκίμια, εκδ. «Διεθνής Βιβλιοθήκη»
- Τζον Ρολς, «Θεωρία της Δικαιοσύνης», εκδ. Πόλις
- Τζον Ρολς, «Η δίκαιη κοινωνία», εκδ. Πόλις

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.12.2008

Δε βρίσκω λόγια

...

Για να μην ξεχνάμε ...

Τί θέλει να πει ο Ποιητής

και έστειλέ τα πρόβατα σε μια απο τις πιό ωραίες Ελληνικές παραλίες χθές το πρωί

Το λένε στα ίσια οι συμμαθητές.

Ακολουθεί το κείμενο που μοίρασαν τα παιδιά στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.  Περιτεύει κάθε σχόλιο. Το λένε τα παιδιά στα ίσια για τους γονείς τους.Είσαστε ανέραστοι και το μόνον που σας ενδιαφέρει είναι να βγάλεται λεφτά.Έχεται κατεβάσει τα παντελόνια.Θέλουμε να μας δώσεται λίγη σημασία.Νομίζω ότι στο κείμενο αυτό είναι απολύτως ειλικρινείς.Αυτά σε σχέση με όσα έγραφα στο προηγούμενο ποστ. Διαβάστε το 

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι” ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!

Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!

Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε,

ΞΕΧΑΣΑΤΕ!

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.

ΜΑΤΑΙΑ!

Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.

ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;

ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας." 

Ο "Αλέξης" και τα ψέματα.

Όλοι μιλάνε για το νεκρό με το μικρό του όνομα.Απο τον πρωθυπουργό, τα μίντια έως τους συνομηλίκους του. Λυπάμαι αλλά κανείς δε με πείθει για τη συγκίνηση του για ότι συνέβει.Λένε ΟΛΟΙ ΨΕΜΑΤΑ.Ο νεκρός είναι ο καλύτερος τρόπος ο καθένας να επιτελέσει τους σκοπούς. Για τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους τα αυτονόητα. Για τους συνομηλίκους τους τα ίδια μια και ο νεκρός είναι κάποιος σοβαρός λόγος  να τους δοθεί η σημασία που επιζητούν.Η εποχή μας έχει το εξής οξύμορο.Αποθεώνει τη νεότητα αλλά στη πραγματικότητα αυτό είναι πολύ άδικο και βάρβαρο για έναν νέο άνθρωπο. Τα παιδιά είναι στα αζήτητα και κανείς μα κανείς δεν τους δίνει καμιά σημασία. Η λύση που έχει βρεθεί είναι οι οικονομικές παροχές προς τα παιδιά για να μη μας ζαλίζουν ,και εκείνα ζητούν και άλλα και άλλα, αλλά η πραγματική τους ανάγκη που είναι να τους δώσει κάποιος προσοχή παραμένει ακάλυπτη. Το θλιβερό όμως είναι ότι έχουν τόσο καταρρακωμένη αυτοεκτίμηση από το ότι οι γονείς τους τους πέταξαν στα αζήτητα που δεν τολμούν να πουν αυτά που θέλουν αλλά πιπιλίζουν αυτά που ξέρουν ότι θα είναι αρεστά στους μεγάλους (αυτά που ακούμε στις τηλεοράσεις να λένε) .Είναι μια θλιβερή εικόνα. Όποιος χαϊδεύει έναν νέον άνθρωπο σήμερα, του σκάβει το λάκκο.

Αθήνα 9/12/2008 09.00 ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ

Το αυτοκίνητο που βλέπεται είναι Μπενάκη και Πανεπιστημίου.Έχει μια κούκλα απο κάποια βιτρίνα.Αυτά μ' αρέσουν ποιός την έβαλε;Αυτός είναι καλλιτέχνης.Όχι κάτι άλλοι.Μιλάει.Άποψη μου είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των "κουκουλοφόρων" δεν είναι τα παιδιά των μεταναστών ούτε τα παιδιά που οι γονείς τους είναι έξω από το σύστημα και δουλεύουν στο Πέραμα για 700 ευρώ. Την ζημιά την έκαναν τα παιδιά των στελεχών του συστήματος όπως είναι οι γονείς του παλικαριού που δολοφονήθηκε, διευθυντής τραπέζης ο πατέρας και κοσμηματοπώλης στη Βουκουρεστίου η μητέρα μένουν στο Ψυχικό και το παιδί πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο που τα ετήσια δίδακτρα είναι 40.000 ευρώ. Θα μου πείτε τη σχέση έχουν όλα αυτά. Τα παιδιά αυτά είναι εγκαταλειμμένα παιδιά και τα πανάκριβα αυτά ιδιωτικά σχολεία είναι πάρκιν παιδιών για να μη ζαλίζουν τους γονείς τους για τις σοβαρές ασχολίες τους.'Η ακόμα τα παιδιά που ο μπαμπάς τους είναι βουλευτής του Συνασπισμού (Θυμάστε που είχε συλληφθεί ο γιος του βουλευτή να σπάει βιτρίνες;) Και βέβαια αυτά τα παιδιά είναι εξοργισμένα με την οικονομική κατάσταση;Μήπως με κάποιον άλλον είναι εξοργισμένα και την πληρώνουν οι αόρατοι εχθροί τύπου σύστημα,τράπεζες, κεφάλαιο κτλ. Γιατί είναι πιο εύκολο να τα βάλεις με τις τράπεζες και το σύστημα παρά με αυτόν που είσαι πραγματικά εξοργισμένος. Η εξέγερση στη Γαλλία είχε νόημα και αξία .Όσους το σύστημα τους είχε πετάξει στη γωνία επαναστάτησαν, δεν είναι το ίδιο εδώ.

Η κυβέρνηση είναι σαφές έδωσε εντολή αφήστε τους να κάνουν ότι θέλουν. Θα πληρώσω εγώ. Κουβαρντάς ο Κώστας (με ξένα κόλλυβα). Να μη χτυπήσει κανείς μόνο. Είναι εντελώς τυχαίο που δεν απανθρακώθηκε κανείς στα κτήρια που κάηκαν. Την ώρα που καιγόταν όλη η Αθήνα συζητούσαν. Τι συζητούσαν κανείς δεν ξέρει. Και βγήκε μετά ο κ. Παυλόπουλος και είπε... τίποτα. Όταν καίγεται το σπίτι σου δεν συζητάς επί δυο ώρες. Θλιβεροί. Και βέβαια για μένα θα έπρεπε να παραιτηθούν. Λάθος τους μεγάλο.  Μου έρχεται βέβαια στο μυαλό ότι με αυτά και με αυτά ανεβαίνουν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Βλέπω το Γιωργάκη να διαχειρίζεται μια τέτοια κρίση και με πιάνει κρίση. Λες από όλο αυτό το μπάχαλο να βγει μια καινούρια ελπίδα πέρα από τα τόσο διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας .Δεν είμαι αισιόδοξος γιατί πιστεύω ότι η διαφθορά δεν είναι πρόβλημα των δυο κομμάτων αλλά πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας απλώς τα μεγέθη είναι εντυπωσιακά όταν κρατάς την κρατική κουτάλα. Και να τελειώσω με το πιο θλιβερό δίδυμο της πολιτικής ζωής της τελευταίες μέρες Τσίπρας Αλαβάνος. Μαυρογιαλούρος 21ου αιώνα. Πως θα καπελώσουν την εξέγερση χωρίς να εκτεθούν ότι είναι και υπέρ της βίας. Να κερδίσω τα ψυφαράκια των 18άριδων.Ο λαϊκισμός της δεκαετίας του 80 είχε πρύτανη τον Ανδρέα σήμερα είναι τόσο καμουφλαρισμένος λαϊκισμός η πολιτική του Τσίπρα που προσωπικά τη βρίσκω το λιγότερο σκαιά. Το ΚΚΕ είχε την πιο τίμια στάση. Και κάτι τελευταίο. Γύρισα πριν λίγο από το κέντρο.Η τηλεόραση με είχε προετοιμάσει ότι θα δω μια καμμένη πόλη.Η τηλεόραση τα φούσκωσε πολύ. Άκουσα ότι σπάσανε το Τιτάνια το ξενοδοχείο. Ψέματα. Στα τζάμια του Τιτάνια απλώς μερικές τρύπες απο πέτρες.δεν μ' αρέσει οτι κάνει η τηλεόραση πια.Για να περάσεις απο το δικό της μαγαζί δε διστάζει να κάνει τα πάντα. Δείτε το Τιτάνια μια χαρά που καλύτερα:-)

Το Πλαίσιο στη Στουρνάρη όλο καμένο

Μπενακη λίγο πιο πάνω από τη Σόλωνος. Έχει παρκάρει παράνομα.

Κάτω .Το υπουργείο Οικονομικών

Η Καθημερινή στη ΦιλελλήνωνΚαι η Ολυμπιακή στη Φιλελλήνων.

Πετάς στα σύννεφα σου λένε...

Φωτογραφία από το αεροπλάνο ανάμεσα σε δυο στρώματα απο σύννεφα

Εθνική οδός...

Φρανκφούρτη Στρασβούργο με το αυτοκίνητο.Η δεξιά λωρίδα μόνο νταλίκες . Σταματήσαμε για καφέ μαζί με τους Γερμανούς νταλικέριδες. Καφές απο τον κερματοδέκτη 2,80 ευρώ. Μερικά τηλέφωνα στην Ελλάδα και κουβέντες που ποτέ δε γίνανε σε Ελληνικό έδαφος και μια φωτογραφία απο το καφέ με τα περιοδικά για την εθνική γιατί εθνική οδός σημαίνει μοναξιά.Όλοι περνούν όλοι φευγουν κανείς δεν στέκεται και η μοναξιά φέρναι λαγνία και περιοδικά...Στο Στρασβούργο γνώρισα ένα κορίτσι...Λίγο περίεργο κορίτσι

Μερικές φωτογραφίες...

Πάτερ μου τι γυρεύεις σε κατάστημα με κοσμήματα. Έχεις ανοίξει και τη βαλίτσα βλέπω...Τώρα καταλαβαίνω βλέποντας τη μάρκα των κοσμημάτων που διαλέγεις CHRIST. Να το μεταφράσουμε ελευθέρως...Πονηροί καιροί άκουγα χθες το βράδυ το διαχειριστή των οικονομικών της Μονής Βατοπεδίου και μου σηκώθηκε η τρίχα!!!!

Υ.Γ. Τη φωτογραφία την τράβηξα στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Ο Άγιος πάτερ δεν ανήκει στην Ελληνορθόδοξη εκκλησία αλλά μάλλον κάποια των Βαλκανίων. Καλά δεν αλλάζει τίποτα για να μη πω πως είναι και χειρότερο με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στις ορθόδοξες  Βαλκανικές χώρες.

O πωλών...

Clopy: anarxokommouni.blogspot

Ο αγαπητός κύριος Διονύσιος Ξένος

 Χθες το βράδυ επισκέφτηκα ένα αγαπητό πρόσωπο. Όσοι μεγαλύτεροι στην ηλικία Ζακυνθινοί θα γνωρίζουν τον Διονύσιο Ξένο ( Νιόνιο για μας τους Τζαντιώτες) γέροντα ηλικίας 96 ετών πλην όμως υγιέστατο και πολύ ευδιάθετο. Ήθελα μόνον μέσα από αυτό το πόστ να μεταφέρω μερικά αποσπάσματα από τη δίωρη συνάντηση μας μια και νομίζω έχουν κάποια αξία.

«Λέω στα παιδιά μου αν ένας άνθρωπος σας ζητήσει ένα ποτήρι νερό ποτέ μη του δώσετε ένα ποτήρι νερό να τον φιλέψετε λίγο ψωμί, λίγο τυρί, λίγο κρασί.»

Ο κύριος Ξένος πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο και τραυματίσθηκε στο πόδι και από τότε κουτσαίνει.

« Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη ζωή μου και χαίρομαι που έχω γεράσει. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να μεγαλώνει κανείς. Και να πεθάνω τώρα ευχαριστημένος θα είμαι. Κανείς δε θέλει να πεθάνει μα θα ήτανε πολύ χειρότερα αν αύριο σπάσω το πόδι μου και ταλαιπωρηθώ και εγώ και βασανίσω και τους γύρω μου»

«Κάθε μήνα πηγαίνω στη Τράπεζα και παίρνω τη σύνταξη μου .Κάθε Χριστούγεννα θα πάρω ένα μικρό δώρο για τους 12 υπαλλήλους της τράπεζας»

Φεύγοντας μου είπε «Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες .Όμως ποτέ μην απελπιστείς θα αλλάξουν τα πράγματα. Να έχεις μόνο υπομονή και μην πανικοβληθείς ποτέ»

«Ζω μια ζωή σ΄ αυτό το σπίτι .Ήθελα κάποιον συμβολαιογράφο να τακτοποιήσω κάποιο θέμα μου. Έχω δυο γνωστούς μου που όποτε χρειάστηκα κάτι ούτε καν με αφήσανε να πάω στο γραφείο τους ήρθαν αυτοί στο σπίτι μου. Είπα όμως στη εγγονή μου που είναι δικηγόρος μήπως έχεις κάποια φίλα συμβολαιογράφο να βοηθήσουμε και έναν νέο άνθρωπο» 

και θυμάμαι με αυτά τη δήλωση του Θόδωρου Αγγελόπουλου σήμερα στα ΝΕΑ   http://ta-nea.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4488496

«Η ταινία μου θα πάει στο Φεστιβάλ του Βερολίνου αλλά εκτός συναγωνισμού, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν αποφασίσει να βραβεύουν τους νέους κι εγώ, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό, δεν δέχομαι να πηγαίνω σε φεστιβάλ και να μην παίρνω βραβεία»!

 

Ποιος είναι ο ταλαίπωρος απο τους δύο;

Όποιος απαντήσει σωστά να μου δώσει τη διεύθυνση του να πω στον αγαπητό μου κύριο Ξένο να του στείλει ένα δωράκι Χριστούγεννα που έρχονται.

"Εικόνα:"Η φιλοξενία του Αβραάμ"

ΕΞΑΨΕΙΣ

Με αφορμή την έκθεση ζωγραφικής του Μπ. Πυλαρινού «Η Γιορτή»

Αν -ο μη γένοιτο- οι εξάψεις κατακάτσουν της Γιορτής

κράτα μου εμένα

.

το προσωπάκι της ελπίδας ολοφέγγαρο

βρέξει χιονίσει

.

τον αερόστατο έρωτα τυφλό πάνω απ’ τη θλίψη

.

ιστιοφόρο το καρπούζι μεσοκάναλα

και δε συμμαζεύεται

.

πορτοκαλί απόπειρες φωτός να πουν αλήθειες.

.

.

Αν -ο μη γένοιτο-

.
χαρά να λάμπει κράτα μου

και παραμύθια

.

.

στον βύθιο δράκοντα μην επιτρέψεις.

.

(π.Παναγιώτης Καποδίστριας, Μπανάτο, 6-7.11.2008)

.

Περισσότερα στο http://pakapodistrias.blogspot.com/2008/11/blog-post_10.html

Έχεις κατάθλιψη; Δεν είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή που ζεις; Έχω τη λύση.

Κάνε μια βόλτα στον Ευαγγελισμό Σάββατο βράδυ όταν εφημερεύει και θα δεις πως θα 'ρθεις στα ίσια σου. Δε φαντάζεστε λοιπόν τι έζησα πηγαίνοντας το φίλο μου και περιμένοντας τρεισήμισι ώρες για να του βγάλουν μια ακτινογραφία. Αλλά αυτό που θα 'θελα να φωτογραφίσω και να σας το δείξω, αλλά ντρεπόμουνα, ήταν όλα αυτά τα κοριτσάκια που είχαν βγει για Σαββατόβραδο και περιφέρονταν εκεί ημίγυμνα και πολύ trendy. Ήταν αυτό που λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες grotesque.
Για να μην αρχίσετε τα γνωστά για την Ελλάδα και το σύστημα υγείας, που θα έχετε και δίκιο βέβαια, θα ήθελα να σας πω μια ιστορία.
Στη Νέα Υόρκη μια κυρία πήγε σε ένα Δημόσιο Νοσοκομείο και περίμενε να την εξετάσουν 12 ώρες. Όταν ήρθε η ώρα να την εξετάσουν ήταν νεκρή. Δεν έγινε καμιά φασαρία, καμιά εφημερίδα δεν έγραψε μια λέξη όπως νομίζω οτι θα συνέβαινε στην Ελλάδα. Μόνο το Δ.Σ. του Νοσοκομείου αποφάσισε ότι … κανείς δεν πρέπει να περιμένει περισσότερο από δέκα ώρες.
Και κάτι ακόμα. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της ποδοπάτησης κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον Ευαγγελισμό υπήρχε κάτι που πάλι δεν πρόκειται να το συναντήσεις στις Βρυξέλες (ακόμα και αν είσαι βέρος Βρυξελιώτης).Όλοι οι ασθενείς είχαν κάποιον στο πλάι τους σε υστερία συνήθως, αλλά κάποιον και εγώ αυτό το βρίσκω πολύ σπουδαίο.

Ο δαίμων της οικολογίας

Ήρθε λαχανιασμένος ως την πόρτα της έκθεσης. Διάβασα χθες τη συνέντευξη σου στην Ελευθεροτυπία και ήρθα να δω τον παράδεισό σου. Από τον Αύγουστο με τυραννάει μια λοίμωξη του αναπνευστικού. Νοσηλεύτηκα στο νησί, μετά εδώ και θα έφευγα αύριο αλλά τελικά πρέπει να ξαναμπώ τη Δευτέρα στο Νοσοκομείο για κάποιες εξετάσεις. Είμαι 82 χρονών μ΄ αρέσει πολύ η ζωή και μ΄ αρέσουν τα πράγματα που κάνω…Το τελευταίο καιρό είμαι πολύ ευσυγκίνητος, καταλαβαίνεις …Είναι ο αειθαλής δαίμων της οικολογίας και του πολιτισμού της Ζακύνθου και του εύχομαι ολόψυχα περαστικά.

Φωτογραφία απο το http://pappous-christophorus.blogspot.com/2008/11/blog-post.html

Θερινές, εν πλω βόλτες στο νησί.Μέσω Γερακαρίο Γάιδαρος.

Ζήτω;

Στην εθνική μας επέτειο παρακολούθησα την παρέλαση σε κάποιο δήμο της Αττικής. Ήταν μια οδυνηρή εμπειρία. Πριν την παρέλαση η κατάθεση στεφάνων κράτησε ατέλειωτη ώρα γιατί στεφάνι κατέθεσε κάθε πικραμένος Σύλλογος υπαλλήλων καθαριότητας Δήμου, Σύλλογος για τα δικαιώματα της πράσινης μπεκάτσας …κτλ κτλ. Μετά λοιπόν αρχίζει η παρέλαση. Πρώτοι παρελαύνουν οι Αντιστασιακοί ένας κύριος γύρω στα 65 άντε 70 κρατάει τη σημαία και με το άλλο χέρι ένα παιδάκι περίπου 5 χρονών (η εγγονή του). Πίσω έρχονται κάποιοι ηλικιωμένοι και μετά κάποια παλικάράκια προκλητικά κακοντυμένα και κορίτσια με γόβες και μίνι, αδιάφοροι όλοι και άσχετοι με την παρέλαση. Τι είναι αυτοί; Τα εγγόνια των αντιστασιακών. Με συγχωρείτε έχουμε τρελαθεί τελείως; Η τιμή για μια ηρωική πράξη κληρονομείτε; Άρχισε η παρέλαση, η αστυνομία είχε τοποθετήσει ένα σκοινί στις άκρες του δρόμου. Όλοι ήταν μπροστά από το σκοινί και κανείς από πίσω .Συνεχίζω με πράγματα που μάλλον σας είναι γνωστά. Παρελαύνουν τα γυμνάσια και τα λύκεια. Τα περισσότερα κορίτσια είναι ντυμένα όπως τα εξώφυλλα των περιοδικών life style ψηλοτάκουνη γόβα, μίνι, μαλλί μοιραίο κτλ με μια διαφορά όλο αυτό το πακέτο με τα περισσότερα από αυτά τα κορίτσια να ονειρεύονται να προκαλέσουν τη λαγνεία συνοδεύεται συνήθως όχι από σφριγηλά και φρέσκα κορμιά αλλά από κοιλίες και πάχος .Τα σχολεία είναι η εικόνα μας, εικόνα θλιβερή φαντασιόπληκτη αποκρουστική. Θαμπωνόμαστε από τη λάμψη του κενού και αντί να αυτοπροσδιοριστούμε αντιγράφουμε αμάσητα.
Υ.Γ. Κατοχή είχαμε 40-44 άρα κάποιος για να έχει κάνει αντίσταση θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 18 χρονών έτσι δεν είναι; Άρα θα έπρεπε να γεννηθεί το αργότερο το 1926, δηλαδή σήμερα θα ήταν 82.Οι περισσότεροι από τους γέροντες που παρέλασαν σε καμιά περίπτωση δεν ξεπερνούσαν τα 80!!! ;

Περπάτησα από το σπίτι μου να πάρω λίγο ψωμί απ’ το φούρνο. Στην επιστροφή μου πέρασα απ’ έξω από το LIDL και εκείνη την ώρα κάποιος υπάλληλος έβγαζε δυο μεγάλες σακούλες με σκουπίδια και τις πέταξε στον κάδο. Εγώ προσπέρασα. Όπως απομακρυνόμουν ακούω μια γυναίκα να λέει «Θεέ μου που κατάντησε ο κόσμος!» Γυρίζω κα βλέπω τρείς μεσήλικες γυναίκες να είναι χωμένες μέσα στο κάδο με τα πόδια στον αέρα και να δίνουν μάχη ποιος θα πρωτοπάρει τα σκουπίδια που πέταξε ο υπάλληλος. Σοκαρίστηκα. Και εγώ τώρα κάνω έκθεση ζωγραφικής . Εδώ ο κόσμος καίγεται ...
Αργότερα βέβαια το είδα και λίγο καχύποπτα. Είναι τα κίνητρα αυτού του τόσο εξευτελιστικού σκηνικού, η πείνα μόνο. Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος πια.

Φωτογραφία απο το http://forum.snowreport.gr/forum_posts.asp?TID=11389

Έκθεση ζωγραφικής του Μπάμπη Πυλαρινού

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις Περίπλους σας προσκαλούν στην έκθεση ζωγραφικής του

Μπάμπη Πυλαρινού

που θα γίνει στο χώρο των εκδόσεων.

Με αφορμή την έκθεση κυκλοφορεί από τη σειρά Τέχνης Περίπλους το βιβλίο:

Μπάμπης Πυλαρινός
“Η ΓΙΟΡΤΗ”
ζωγραφική και ένα παραμύθι του Πλάτωνα Μαλλιάγκα

Διάρκεια έκθεσης: 29 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου.

Ώρες λειτουργίας: καθημερινές και αργίες 10:00-14:00 και 18:00-21:00.

Εκδόσεις Περίπλους, Ζαΐμη 31, Μουσείο.Τηλ. 210 3307001-4.
Χώρος στάθμευσης: Ζαΐμη 35 και 39.

Τα έργα της έκθεσης έχουν αναρτηθεί και στο διαδίκτυο:

www.pilarinos.gr

Πολιτιστικό ηλεκτρονικό περιοδικό: www.politismospolitis.org

Πόρτο Ατζούρο

Μετά το καλοκαίρι...

Απο τον Αλικανά μέχρι τα Ξύγκια

Ένα απο τα καταπληκτικά παλιά σπίτια κοντά στον Αλικανά



Τα τουριστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στις Αλυκές

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ