"Οπότε τον Οκτώβρη του εξήντα εννιά, δυόμισι παναπεί χρόνια, από τον ερχομό του στη Ζάκυνθο, παίρνει όλως αιφνιδίως το χαρτί που τον μετακινεί "ευδοκίμως"στη μεγάλη Νομαρχία Τρικάλων.
Για να δώσει κι εκείνος δίχως την παραμικρή καθυστέρηση προς το προϊστάμενο του Υπουργείο, μαζί με την παραίτηση του και μιαν ανεπανάληπτη απάντηση. Από την οποία και μόνο επιβεβαιώνεται ατράνταχτα, η πούρα ζακυθινή του ιδιοσυγκρασία, που βιώνει πια ζώντας τριάντα τόσους μήνες στο Τζάντε,
-"..υποβάλλοντας όθεν, θερμότατες ευχαριστίες, δια την τόσον τιμητικήν δι' εμέ ανάθεσιν της Νομαρχίας Τρικάλων, υποχρεούμαι με πολύ λύπη, να Σας αναφέρω, ότι δεν δύναμαι να την αποδεκτώ καθ' όσον, δεν με κομφίρει(ευχαριστεί) το ... γιαούρτη".
Και από τις 11 Οκτώβρη του 1969, παύει μεν ο Ιωάννου να είναι Νομάρχης Ζακύνθου, αλλά παραμένει Ζακυνθινός.
Από το βιβλίο του Νιόνου Μελίτα "Απο τον Συνταγματάρχη στον Τραπεζίτη"