13 Ιαν 2007

Κατεψυγμένο Τζάντε

Όταν γυρίζω απ’ το νησί τα Χριστούγεννα πάντα πριν φύγω η μάνα μου θα μου δώσει ένα Χριστόψωμο. Φέτος έφυγα με δύο, βάρυνε η ατμόσφαιρα και αυξήθηκε το χριστόψωμο. Κάθε χρόνο λοιπόν τα κόβω σε κομμάτια και τα βάζω στην κατάψυξη και τα τρώω σιγά σιγά ολόφρεσκα. Επειδή κανέναν άλλον στο σπίτι δεν τον συγκινεί το άθλημα έχω χριστόψωμο σχεδόν μέχρι το Πάσχα. Φέτος –με τα δύο χριστόψωμα-προβλέπω να τρώω χριστόψωμο με το μπανιερό στην Άμπουλα.

Αγαπητέ Μπάμπη,
13.01.2007 19:59:59
Dana_Semitekolo

θυμάμαι πριν χρόνια που ζούσα στην Αθήνα, να καταψύχω διάφορα καλούδια που μου στέλνανε από το Τζάντε ή κουβάλαγα εγώ με το ΚΤΕΛ, στην επιστροφή από το νησί. Μαζί με τα ψωμιά και τα τυριά, έβαζα προσεκτικά σε ταπεράκια, μυρωδιές και χρώματα αγαπημένα. Ένα βράδυ έβγαλα ένα τέταρτο κοτόπουλο, το έβρασα και έκανα αυγολέμονο. Όταν τέλειωσα τη μεταμεσονύχτια μαγειρική, ήταν 4 το πρωί. Έκατσα κι έφαγα ένα πιάτο σούπα και ήπια ένα ποτήρι κρασί. Έμενα μόνη τότε. Ήμουν μόνη. Τρώγοντας το αυγολέμονο αποφάσισα να γυρίσω ξανά στο νησί. Μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι, είχα φορτώσει τα πάντα σε ένα φορτηγό μεταφορικής εταιρείας κι είχα φύγει για το Τζάντε. Δουλειά δεν θα είχα αλλά με περίμενε ένα σπίτι πάντα ανοιχτό, με όμορφη θέα προς τη θάλασσα... Άλλο θέμα. Για το όνομα και τα άλλα δεν έχω να πω κάτι. Επίσης να σε πληροφορήσω ό,τι το σχόλιο σου ανέβηκε στο ποστ του κ. Τσαγκαρουσιάνου τουλάχιστον 4 φορές (αν δεν κάνω λάθος). Όσο για τον δήμαρχο. Φυσικά και δεν πειράζει που έτρωγε σουβλάκια! Λυπάμαι που δεν κατάλαβες ό,τι ήταν αστείο. Απλά έγραψα με χιουμοριστική διάθεση πως δεν προλαβαίνει να φάει ο δήμαρχος στο σπίτι του επειδή έχει πολλά να τακτοποιήσει! Φυσικά γράφουμε για να επικοινωνήσουμε αλλά αυτό δεν σημαίνει ό,τι πρέπει να γράφουμε αυτά που θέλουν οι άλλοι να διαβάζουν. Εκτός αν γράφουμε βιβλίο και θέλουμε να κάνει πωλήσεις. Τα blogs είναι προσωπικοί χώροι που γράφουμε κυρίως πράγματα που θέλουμε μεν να επικοινωνήσουμε στους άλλους αλλά και γιατί ίσως απλά θέλουμε κάπου να τα πούμε-γράψουμε βρε αδερφέ! Αυτά φίλτατε. Να 'χεις την υγειά σου!

Ευχαριστώ
14.01.2007 22:36:01
pilarinos babis

Σ' ευχαριστώ και για το ωραίο σου δώρο, την ιστορία με το αυγολέμονο, μπορεί να το δοκιμάσω και εγώ το κόλπο.

Μωρές παιδία...
15.01.2007 01:48:08
Βασιλικός κι α μαραθεί τη μυρωδιά την έχει

Να λοιπόν που εγινήκαμε τρεις οι ζακυθινοί. Με κουλούρα, αυγολέμονο και κουτσομπολιό, ποίοςς τη χάρη μας! Η πεμπτουσία του ζακυθινού. Πώς να εξηγήσεις όμως ότι το αυγολέμονο είναι για Χριστού, και για Λαμπρή, και για Φωτώνε και για Αη Βασιλιού και για Αγίου και πως α δε το φάει ο πραγματικός ζακυθινός γιορτάδες δε καταλαβαίνει; Αλλά κι εφτούνη η Ντάνα μούρλια που την έχει... Μωρές παιδία, ακούς να μπαρκάρει πίσω για μια φτερούγα κοτόπουλο;;; Πολύ ζακυθινή μωρέ παιδί μου εφτούνη η κοπέλα!!! Το λοιπόν, κανονίστε να μαζευτούμε όσοι μουρλοί ζακυθινοί απομείναμε να λέμε καμμία κουβέντα εδωπά...

Πόλκα, Μαζούρκα, Καντρίλιες και Βαλς!
15.01.2007 13:20:55
Dana_Semitekolo

Εγύρισα και για δαύτα γιατί που αλλού θα τα εχόρευα;;; Βασιλικέ να χαρείς, πέμου που αλλού θα εμπόρια πάει να πει να χορεύω τσου ευρωπαϊκούς χορούς. Μία χαρά τα περνάμε εδώ. Δεν έχω κανένα παράπονο μα το Άγιο Λείψανο! Πάντως ξέρω ότι πολλοί ζακυθινοί σουλατσάρουνε στη βλογ(ι)όσφαιρα, τώρα που γράφουνε, αν γράφουνε και τα ρέστα δεν τα ξέρω. Πάει να πει, μας πιάνουνε και οι ντροπές μας βεραμέντε και δεν υπογράφουμε τα γραφόμενα μας μην πα και μας κογιονάρει το πόπολο. (Δεν εξαιρούμαι!) Μπάμπη. Μου θύμισες κι ένα δίστιχο ενός φίλου για έναν άλλον Μπάμπη αλλά θα στο γράψω με ούλο το θάρρος! "Πολύ του κακοφάνηκε του Μπάμπη η χαρμπετία κι ευθύς αμέσως έτρεξε εις την αστυνομία"! Να 'χουμε την υγειά μας!

5 Ιαν 2007

Για τον κυρ Κώστα και τη κυρά του

Σήμερα το μεσημέρι με φώναξε ο γείτονας μου ο κυρ Κώστας να τον βοηθήσω. Ο Κυρ Κώστας είναι 75 χρονών ζει
με τη γυναίκα του την κυρα Ελένη σε ένα προσφυγικό σπίτι στον Υμηττό δίπλα τους είναι το εργαστήριο μου . Ζουν με τη σύνταξη του ΟΓΑ. Το καλοκαίρι ο Κυρ Κώστας έπαθε ένα ελαφρύ εγκεφαλικό.
-Έλα να με βοηθήσεις να φτιάξω αυτό το κουτσό τραπέζι παιδεύομαι απ το πρωί και δε μπορώ να βιδώσω τη βίδα γιατί
τρέμουν τα χέρια μου .

Πριν δυο χρόνια είχα γράψει ένα ποίημα για την κυρά Ελένη.

Παζάρια

Είμαι γέρος
Δεν είμαι γερός
Έκανα δυο γάμους με πάθος
Πέντε παιδιά με τρέλα
Τρία παλικάρια με αγάπη
Δυο κοπελάρες με έρωτα
Δε μ αρέσουν τα παζάρια.
Όλο κάτι έχω και δεν είμαι καλά
Μου φαίνεται πως ο θάνατος μου κάνει παζάρια.
Μείνε λίγο ακόμα άλλα θα σου χαλάσω το συκώτι μου λέει τη μία
Δε γουστάρω έζησα ας πεθάνω τώρα.

Με αφορμή τον αναστεναγμό τις γειτόνισσας μου τις κυρά Ελένης από αρρώστια φτώχια πόνο και απόγνωση.

2 Ιαν 2007

Δωρεάν!κι ένα πιάτο μακαρούνια


Διαβάζω αυτές τις μέρες τα Ενθυμήματα του Κ.Πορφύρη. Εκδόσεις Περίπλους σε επιμέλεια του Διον. Σέρρα. Σπουδαίο. Γράφει κάπου λοιπόν για τα καράβια που πήγαιναν Πάτρα ή Πειραιά στις αρχές του αιώνα . «Ο ανταγωνισμός δεν ήταν κάτι καινούριο για τη Ζάκυνθο. Παλιότερα συναγωνίζονταν δυο βαπόρια της γραμμής Πειραιά, «ο Άσσος» με την «Πύλαρο» ,κι όχι μόνο στην ταχύτητα, μα και στην τιμή του εισιτηρίου. Είχαμε φτάσει στο σημείο να προσφέρουν τζάμπα το ταξίδι και την τροφή . Θυμάμαι τον τελάλη το Θεμελή, να διαλαλεί ¨Κύργοι, το ατιμόπλοιο η «Πύλαρο»,αναχωρεί για Πάτρα και Πειραιά, παίρνει πιβάτες!Δωρεάν!κι ένα πιάτο μακαρούνια!»Καμιά σύγκριση με τη παρούσα κοινοπραξιακή ευδαιμονία του εικοστού πρώτου.