Στη μνήμη του πατέρα μου...(3)

Αντιγράφω απο το μπλόγκ του "Η καλύβα του παππού"

http://pappous-christophorus.blogspot.com/

Ένας κόσμος που φεύγει
Έφυγε πλήρης ημερών ο Δ.Π. - ο "Γιατρός", όπως τον προσφωνούσαν οι πιο πολλοί στο νησί.

Και στην κηδεία του, χιλιάδες κόσμος προσκύνησε τη σορό του.

Επικήδειοι πολλοί, κάποιοι σχοινοτενείς και ολίγον τυπικοί, αλλά οι πιο πολλοί βιωματικοί - όπως εκείνος ενός άλλου γιατρού, που είπε πως ο Δ.Π. ήταν ο τελευταίος γιατρός, μια και στην εποχή μας γεμίσαμε οφθαλμιάτρους, γυναικολόγους, επιστήμονες κάθε ειδικότητας, τέλος πάντων, αλλά δεν έχουμε πια γιατρούς.

Και το πιο έντονο, εκείνη η απλή, γερμένη γυναικούλα, που πλησίασε κάποια στιγμή, αφού όλοι οι παράγοντες της νήσου είχαν εκφωνήσει τους δικούς τους λόγους, και με έκδηλη συγκίνηση ευχαρίστησε τον εκλιπόντα, που την βοήθησε να μεγαλώσει δώδεκα παιδιά.

Είχε διατελέσει, μεταξύ άλλων, δήμαρχος και βουλευτής. Αλλά αυτά έμοιαζαν να μπαίνουν στο περιθώριο, στη σκιά του ήθους με το οποίο διακόνησε τον άνθρωπο - όλοι ήξεραν πως συχνά δεν έπαιρνε χρήματα από τους ασθενείς του.

Ήταν ο πατέρας ενός καλού μου φίλου.

Κι εγώ διερωτώμαι, εν αφελεία, πόσοι από εκείνους που ζητούν/ εκλιπαρούν/ εκβιάζουν την ψήφο μας την Κυριακή έχουν να καυχηθούν για κάτι ανάλογο.

Ακολουθεί σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
Αυτός ο υπέροχος Κόσμος ΔΕΝ φεύγει, αγαπητοί μου. Παραμένει ολοζώντανος, υπομένει κι επιμένει... Έστω και ως ανάμνηση. Γλυκειά όμως και καλότατη ανάμνηση, στην οποίαν μπορούμε να στηριζόμαστε και να προχωρούμε. Διότι, σε ποιούς σημερινούς να στηριχθούμε; Η εκκωφαντική πτώση του σύγχρονου Δημάρχου Ζακυνθίων αναδεικνύει το ηθικό παράστημα του πρώην Δημάρχου και Βουλευτή μας Διον. Πυλαρινού πολύ πολύ ψηλά!!! Και πολύ βαθιά στην ψυχή μας!