Στη μνήμη του πατέρα μου (2)

Ημέρα τση Ζάκυθος. Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007.

Οι Φοίνικες του Διονύση Πυλαρινού.

Ανάμεσα στο δρόμο του Κρυονερίου και τη θάλασσα είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, γινόμενος από τα μπάζα της κατεστραμμένης από τους σεισμούς του 1953 πόλης.
Σ΄ αυτόν τον «πεζόδρομο», ο Διονύσιος Πυλαρινός Δήμαρχος Ζακυνθίων, εφύτεψε κατά μήκος φοίνικες. Σήμερα τους βλέπουμε και τους χαιρόμαστε να μεγαλώνουν να ομορφαίνουν και θυμόμαστε το Διονύσιο Πυλαρινό (στο λεξικό «Φοίνικας» το μυθικό πτηνό που αναγεννάται από τη στάχτη του).
Όταν γεννήθηκε ο γιος του γιού του μου είπε: «Κοίταξε τι περίεργη είναι η ζωή. Είμαι ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού και τώρα γεννήθηκε ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού!».
Ναι η ζωή συνεχίζεται!!
ΕΛΕΝΗ, προχώρησε στο δρόμο που εχάραξε ο Διονύσιος Πυλαρινός.
Μαρία Ρουσέα