Στη ηλικία μου οι ανάγκες των άλλων περισσεύουν ..
Αυτή τη φορά δοκίμασα το αεροπλάνο.
Μετά από αρκετές καθυστερήσεις της Ολυμπιακής αποζημιώθηκα με μια χαμηλή πτήση
Πλησιάζοντας στη Ζάκυνθο η περιοχή του αεροδρομίου όλο μισοτελειωμένες οικοδομές μπάζα, σκελετοί κτιρίων. Σα μισοντυμένος εραστής που πηδάει από το παράθυρο με το λευκό σόβρακο, το μισοκουμπομένο παντελόνι και το ριχτό πουκάμισο. Όλο το νησί έχει πηδήσει το παράθυρο της νομιμότητας. Τάχα μου εραστές όλοι και μες την έκσταση.
Άσπρα σεντόνια και κοσμοπολιτισμός στις παρόδους
της Strata Marina.
Το Σάββατο το μεσημέρι με περίμενε ένα σπουδαίο γεύμα. Είναι ανόητο να γράψω στο blog τι έφαγα. Χάβαρα. Τι είναι τα χάβαρα; «Τα χάβαρα είναι ένα είδος οστράκων, μάλλον ταπεινών, που στη δεκαετία του ’70 τα πουλούσαν στη Ζάκυνθο με το τσουβάλι. Βραστά με κόκκινη σάλτσα και ψιλοκομμένο φρέσκο σκόρδο» γράφει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος «Στον Παλιό Καταρράκτη» Τηγανητά με φρέσκο σκόρδο και άνηθο τα φτιάχνει η μάνα μου και ο Νικολάκης ο Σεφ στη κατσαρόλα με σκόρδο τριμμένο και άσπρο κρασί. Δε μπορείς να σταματήσεις.
Πήρα και ένα τηλέφωνο τη φίλη μου την Anit .Έτυχε να είναι στο νησί. Κάναμε παρέα από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο όλα τα περάσαμε μαζί.Δεν είναι και λίγο μετά χαθήκαμε εγώ στην Αθήνα και η Anit δουλεύοντας σε διάφορα σημεία της υφηλίου Βραζιλία, Σουηδία,Πακιστάν,Ιαπωνία και όσα άλλα δε μου 'χει πει, κοσμοπολίτικη τρέλα η Anit. Κάποτε ερωτεύτηκε ο ένας τον άλλον μιλάμε για αρχαίες ιστορίες, αλλά ουδέποτε συντονιστήκαμε σε μια ταυτόχρονη επιθυμία.
-Πάμε θάλασσα; Λαχτάρησα την αίσθηση που δίνει ο ουρανός, η θάλασσα και η άμμος μαζί.Πήγαμε ανατολικά πήγαμε νότια παντού αέρας και κύματα.Ψάχναμε γαλήνη. Στο Λαγανά τα κύματα θύμιζαν Χαβάη πέντε μηδέν μαζί με τα κλειστά τουριστικά εστιατόρια με τους πλαστικούς φοίνικες .΄Ένα πεταμένο βατραχοπέδιλο και ένα μπαλόνι.
Μια Ινδή ήρθε με την οικογένεια της στη παραλία. Τι υπέροχοι άνθρωποι που είναι οι Ινδοί. Πολιτισμός που φωνάζει ταπεινά παντού.
2 σχόλια:
τα χαβαρα , το αγαπημενο μου όστρακο , η μάνα μου στη Λευκάδα που μεγάλωσα τα εφτιαχνε εκτος από τηγανητά με φρέσκο σκόρδο και πηλάφι.Κοκκινιστά με ρύζι και τα χάβαρα ανακατεμένα μαζί με τα τσόφλια.Δυστυχώς έχουν εδώ και πολλά χρόνια χαθεί. Μόνο κάτι πολύ μικρούλια εμφανίσθηκαν πέρσι στη Λευκάδα που δεν άξιζε τον κόπο.
Φαντάζομαι πως συμφωνείς στο ότι όποιος δεν έχει δοκιμάσει δεν μπορεί να φανταστεί για τι μιλάμε.
Στην Αθήνα αγνοούν παντελώς την ύπαρξή τους.
Κάπου στα μέρη σου ήταν πάντα η πηγή τους.Σ' ευχαριστώ και όταν έρθει εκείνη η ώρα καλοφάγωτα Ιόνιε πατριώτη.
Δημοσίευση σχολίου