Άψογή παράσταση, σπουδαία χορογραφία, συγκινητικές στιγμές, δύναμη, εκφραστικότητα, εικαστική πληρότητα και σπουδαία η μουσική του Κ.Βήτα αλλά και μια μεγάλη αντίρρηση.
Ο Παπαϊωάννου αφηγείται μια πέρα για πέρα αληθινή μαύρη σελίδα, αλλά και ο τρόπος που την αφηγείται γεμίζει τη ψυχή σου σκοτάδι. Θέλω να πω ότι, και να εκφράζεται η μεγαλύτερη δυστυχία, σημασία έχει τι αισθάνεται ο δημιουργός πίσω από την αφήγηση για το νόημα της ύπαρξης του. Η άποψη μου λοιπόν είναι ότι, ακόμα και αν συμβαίνουν όλα αυτά που αφηγείται το «2» και πράγματι συμβαίνουν και αυτά, η ζωή δεν είναι μόνο αυτή η πραγματικότητα. Το "2" βέβαια είναι αλλού «δυστυχώς μόνο αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα».
Προσωπικά πιστεύω ότι το έργο τέχνης πρέπει να είναι μια εικόνα του παραδείσου και για να γίνω κατανοητός θα αντιπαραβάλω δύο άλλους δημιουργούς το Παπαδιαμάντη και το Ντοστογέφσκυ που ενώ αφηγούνται «δυστυχίες» εντούτοις αυτός που κοινωνεί τα έργα τους λυτρώνεται και πλημμυρίζει με φως η καρδιά του. Περίεργο δεν είναι. Η τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του Παπαϊωάννου είχε το φως που έχουν τα έργα του δασκάλου του, του Γιάννη Τσαρούχη. Άκουσα ότι το "2" είναι ένα πολύ προσωπικό του έργο. Κρίμα ,ευχαριστώ δεν θα πάρω σκοτάδι προτιμώ το φως του κυρ Γιάννη.
Ο Παπαϊωάννου αφηγείται μια πέρα για πέρα αληθινή μαύρη σελίδα, αλλά και ο τρόπος που την αφηγείται γεμίζει τη ψυχή σου σκοτάδι. Θέλω να πω ότι, και να εκφράζεται η μεγαλύτερη δυστυχία, σημασία έχει τι αισθάνεται ο δημιουργός πίσω από την αφήγηση για το νόημα της ύπαρξης του. Η άποψη μου λοιπόν είναι ότι, ακόμα και αν συμβαίνουν όλα αυτά που αφηγείται το «2» και πράγματι συμβαίνουν και αυτά, η ζωή δεν είναι μόνο αυτή η πραγματικότητα. Το "2" βέβαια είναι αλλού «δυστυχώς μόνο αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα».
Προσωπικά πιστεύω ότι το έργο τέχνης πρέπει να είναι μια εικόνα του παραδείσου και για να γίνω κατανοητός θα αντιπαραβάλω δύο άλλους δημιουργούς το Παπαδιαμάντη και το Ντοστογέφσκυ που ενώ αφηγούνται «δυστυχίες» εντούτοις αυτός που κοινωνεί τα έργα τους λυτρώνεται και πλημμυρίζει με φως η καρδιά του. Περίεργο δεν είναι. Η τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του Παπαϊωάννου είχε το φως που έχουν τα έργα του δασκάλου του, του Γιάννη Τσαρούχη. Άκουσα ότι το "2" είναι ένα πολύ προσωπικό του έργο. Κρίμα ,ευχαριστώ δεν θα πάρω σκοτάδι προτιμώ το φως του κυρ Γιάννη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου