Το να γκρεμίζεται ένα σπίτι ...

Το να γκρεμίζεται ένα σπίτι είναι ένας θάνατος. Που είναι οι άνθρωποι που έζησαν εκεί; Συνήθως πια μια κατεδάφιση είναι και το βιολογικό τέλος ή το ψυχικό μια ζωής ή η συνέχεια σε κάποια γκαρσονιερότρυπα για τα τελευταία χρόνια της ζωής ώστε μετά τη κατεδάφιση να γίνει μια ολοκαίνουρια, αστραφτερή μίζερη και απρόσωπη, ίδια με όλες τις άλλες, πολυκατοικία.
Οι μικρές καθημερινές συνήθειές τους, όσα έζησαν εκεί, οι πόνοι, τα κλάματα, οι πίκρες, οι χαρές, οι συγκρούσεις, οι έρωτες, οι γέννες, οι θάνατοι...
Απέναντι από το εργαστήριο μου πριν δυο χρόνια γκρεμίστηκε ένα παλιό προσφυγικό σπίτι του 22.Ακόμα δεν το γέμισαν μπετό. Περνάω από κει κάθε μέρα. Σήμερα μόνο παρατήρησα τα κομμάτια της ζωής των παλαιών ενοίκων που στέκουν εκτεθειμένα σχεδόν εξευτελιστικά σε χιλιάδες αδιάφορα βλέμματα. Τα ευαίσθητα προσωπικά τους δεδομένα όπως λένε σήμερα, αδιάφορα πια για αυτούς. Το μπάνιο τους, το γραφείο τους...