Ποιο είναι όμως το Ξενία. Το Ξενοδοχείο που περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου Ζακυνθίων και θέλησε να τινάξει στον αέρα ...ο Δήμος . «Ο Σπύρος Τρεμουντάνης, τα πρώτα μετασεισμικά χρόνια, έχτισε στη Ζάκυνθο το πολυτελές ξενοδοχείο «Hotel des fleurs”,το κατοπινό «Ξενία». Οι ντόπιοι το ονόμαζαν Τουριστικό».
Και κάτι για να γελάσει και λίγο το χειλάκι μας.
Απόσπασμα από άρθρο του Τάλμποτ Κεφαλινού του Μπούμπη του Άνθρωπου όπως τον λέγαμε, γιατί υπήρχε και ο Μπούμπης ο Γάτος στην εφημερίδα του «Αλήθεια» που υπογράφει ο ίδιος ως «Διαβάτης» και αναδημοσιεύει ο Διονύσης Φλεμοτόμος (όπως και τη παραπάνω πληροφορία για το Ξενία) στο τελευταίο τεύχος των Επτανησιακών Φύλλων στο άρθρο του «Διοχετεύσεις α-ψευδών ειδήσεων». Το άρθρο σχολιάζει τα κουτσομπολιά των Ζακυθινών για το νέο άγαλμα του Σολωμού μετά το σεισμό του 53.
«Γενική εντύπωσις πως στο νέο άγαλμα ο Σολωμός φαίνεται «πιο γερασμένος» και η δικαιολογία βρέθηκε από τον αιώνιο Τζαντιώτη.
«Μη ξεχνάτε μωρέ πως περάσανε και τέσσερα χρόνια»
«Του άλλαξαν τα παπούτσια»μου λέει ο Νιόνιος, «τα παλιά ήταν δίσολα αυτά που φοράει μονόσολα!!»
Ίσως να έγινε για λόγους οικονομίας κι αυτή η αλλαγή κύριε Νιόνιο, Σεισμόπληκτος δεν είναι και ο Σολωμός;
17 Σεπ 2007
Ένα δάκρυ για το Τζάντε.
Αυτό το καιρό το νησί βουλιάζει όσο ποτέ ως τώρα, στη παρακμή και την απαξίωση. Ο δήμαρχος της πόλης στον Κορυδαλλό, όλος ο δήμος βουτηγμένος στη διαφθορά, βουνά τα σκουπίδια στους δρόμους, πολεοδομική αυθαιρεσία στα άκρα, βίλες τηλεοπτικής αισθητικής και απάνθρωπου μεγέθους με πισίνες φτιαγμένες από δημόσιο χρήμα στη πατρίδα του Ρώμα. Στο Λαγανά η παγκοσμίως γνωστή αθλιότητα βίας παρανομίας και ανηθικότητας. Στα δημόσια πόστα του πολιτισμού άνθρωποι άσχετοι ενώ π.χ. η Κική η Καρυδάκη, μεγάλο ταλέντο στη παραγωγή πολιτισμού, στο περιθώριο(να ήταν η μόνη;).Στο Βασιλικό ο μεγάλος Ξενοδόχος ρίχνει τα λήματα του στρατοπέδου του-ξενοδοχείου στη θάλασσα και όταν συλλαμβάνεται γι΄αυτό συνεχίζει να τα ρίχνει στο χωράφι του γείτονα.
Επιτέλους, ποια αμαρτία του παρελθόντος πληρώνει αυτός ο τόπος;
Υ.Γ. Μετά τα γεγονότα της σύλληψης του Δημάρχου συνέβησαν δυο αισιόδοξες κινήσεις τοιχοκολλήθηκε αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα αφίσα
Επιτέλους, ποια αμαρτία του παρελθόντος πληρώνει αυτός ο τόπος;
Υ.Γ. Μετά τα γεγονότα της σύλληψης του Δημάρχου συνέβησαν δυο αισιόδοξες κινήσεις τοιχοκολλήθηκε αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα αφίσα
που προτείνει τη παραίτηση όλων των δημοτικών συμβούλων και εκλογές με ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο με προσωπικότητες κοινής αποδοχής.
'Ακουσα επίσης το παρακάτω ποίημα.
Μπόμπα στο Δημαρχείο
Τι πήγαμε να πάθουμε παιδία στο Ξενία.
Μπόμπα μεγάλη βάλανε με περισσή μανία
να κάψουνε ηθέλανε όλα τα ντοκουμέντα.
Και όσους εσκοτώνανε θα τσου κερνούσαν μέντα.
Βρε Δήμαρχε τι ήθελες να μας σκοτώσεις ούλους;
Μήπως σου μπήκε στο μυαλό ότι μας είχες δούλους;
Κι εσύ υπαλληλάκο μου, ήθελες μεγαλεία
αναβατόρια ασανσέρ μερσέντες μεσαλίνες
όλα τα έκαμες σωρό δίπλα στσι καβαλίνες.
Ήρθε κι ο άλλος αρωγός αυτός απ’ τον Μωρέα,
χοντρός αρούκουτος κοντός και τη περνούσε ωραία.
Μεταφορούλες έκανε, οργάνωνε εκδρομούλες
μα ξέπεσε στα εκρηκτικά έκαμε μπομπούλες.
Τι να σας πώ μωρέ παιδιά, ΑΙΣΧΟΣ, ΝΤΡΟΠΗ, ΑΙΣΧΥΝΗ.
Μια συμμορία για τα λεφτά θα ‘φερνε τέτοια οδύνη;
Κι εσύ καημένο πόπολο έχεις το μερδικό σου,
Κοιτάς το νιτερέσο σου, ψηφίζεις το γιατρό σου
Μα έτσι δόλιο μου, περνάς θηλιά εις το λαιμό σου.
15 Σεπ 2007
Στη μνήμη του πατέρα μου,,, (4)
Μερικές ιστορίες που μαθαίνω τώρα για το πατέρα μου.
Επί χούντας το καθεστώς συνέλαβε κάποιους Ζακυθινούς αριστερούς. Προορισμός τα ξερονήσια του Αιγαίου και πιο πιθανή η Γυάρος. Είχαν συλλάβει το Νιόνιο το Μυλωνά τον βιβλιοπώλη και το Στάθη το Νία (Χριστοδουλόπουλο). Για να αποφύγουν την εξορία ο πατέρας μου συμβούλεψε το Στάθη και τον αγαπημένο του φίλο το Νιόνιο να πιούνε αίμα. «Τα υπόλοιπα θα τα κανονίσω εγώ».Έτσι παρουσιάστηκαν στο Νοσοκομείο που ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στη παθολογική κλινική με οφθαλμοφανή συμπτώματα γαστρορραγίας. Έγινε εισαγωγή στη παθολογική κλινική και έτσι γλίτωσαν την εξορία.
Επί χούντας το καθεστώς συνέλαβε κάποιους Ζακυθινούς αριστερούς. Προορισμός τα ξερονήσια του Αιγαίου και πιο πιθανή η Γυάρος. Είχαν συλλάβει το Νιόνιο το Μυλωνά τον βιβλιοπώλη και το Στάθη το Νία (Χριστοδουλόπουλο). Για να αποφύγουν την εξορία ο πατέρας μου συμβούλεψε το Στάθη και τον αγαπημένο του φίλο το Νιόνιο να πιούνε αίμα. «Τα υπόλοιπα θα τα κανονίσω εγώ».Έτσι παρουσιάστηκαν στο Νοσοκομείο που ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στη παθολογική κλινική με οφθαλμοφανή συμπτώματα γαστρορραγίας. Έγινε εισαγωγή στη παθολογική κλινική και έτσι γλίτωσαν την εξορία.
Στη μνήμη του πατέρα μου...(3)
Αντιγράφω απο το μπλόγκ του "Η καλύβα του παππού"
Ένας κόσμος που φεύγει
Έφυγε πλήρης ημερών ο Δ.Π. - ο "Γιατρός", όπως τον προσφωνούσαν οι πιο πολλοί στο νησί.
Έφυγε πλήρης ημερών ο Δ.Π. - ο "Γιατρός", όπως τον προσφωνούσαν οι πιο πολλοί στο νησί.
Και στην κηδεία του, χιλιάδες κόσμος προσκύνησε τη σορό του.
Επικήδειοι πολλοί, κάποιοι σχοινοτενείς και ολίγον τυπικοί, αλλά οι πιο πολλοί βιωματικοί - όπως εκείνος ενός άλλου γιατρού, που είπε πως ο Δ.Π. ήταν ο τελευταίος γιατρός, μια και στην εποχή μας γεμίσαμε οφθαλμιάτρους, γυναικολόγους, επιστήμονες κάθε ειδικότητας, τέλος πάντων, αλλά δεν έχουμε πια γιατρούς.
Και το πιο έντονο, εκείνη η απλή, γερμένη γυναικούλα, που πλησίασε κάποια στιγμή, αφού όλοι οι παράγοντες της νήσου είχαν εκφωνήσει τους δικούς τους λόγους, και με έκδηλη συγκίνηση ευχαρίστησε τον εκλιπόντα, που την βοήθησε να μεγαλώσει δώδεκα παιδιά.
Είχε διατελέσει, μεταξύ άλλων, δήμαρχος και βουλευτής. Αλλά αυτά έμοιαζαν να μπαίνουν στο περιθώριο, στη σκιά του ήθους με το οποίο διακόνησε τον άνθρωπο - όλοι ήξεραν πως συχνά δεν έπαιρνε χρήματα από τους ασθενείς του.
Ήταν ο πατέρας ενός καλού μου φίλου.
Κι εγώ διερωτώμαι, εν αφελεία, πόσοι από εκείνους που ζητούν/ εκλιπαρούν/ εκβιάζουν την ψήφο μας την Κυριακή έχουν να καυχηθούν για κάτι ανάλογο.
Ακολουθεί σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
Αυτός ο υπέροχος Κόσμος ΔΕΝ φεύγει, αγαπητοί μου. Παραμένει ολοζώντανος, υπομένει κι επιμένει... Έστω και ως ανάμνηση. Γλυκειά όμως και καλότατη ανάμνηση, στην οποίαν μπορούμε να στηριζόμαστε και να προχωρούμε. Διότι, σε ποιούς σημερινούς να στηριχθούμε; Η εκκωφαντική πτώση του σύγχρονου Δημάρχου Ζακυνθίων αναδεικνύει το ηθικό παράστημα του πρώην Δημάρχου και Βουλευτή μας Διον. Πυλαρινού πολύ πολύ ψηλά!!! Και πολύ βαθιά στην ψυχή μας!
Ακολουθεί σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
Αυτός ο υπέροχος Κόσμος ΔΕΝ φεύγει, αγαπητοί μου. Παραμένει ολοζώντανος, υπομένει κι επιμένει... Έστω και ως ανάμνηση. Γλυκειά όμως και καλότατη ανάμνηση, στην οποίαν μπορούμε να στηριζόμαστε και να προχωρούμε. Διότι, σε ποιούς σημερινούς να στηριχθούμε; Η εκκωφαντική πτώση του σύγχρονου Δημάρχου Ζακυνθίων αναδεικνύει το ηθικό παράστημα του πρώην Δημάρχου και Βουλευτή μας Διον. Πυλαρινού πολύ πολύ ψηλά!!! Και πολύ βαθιά στην ψυχή μας!
13 Σεπ 2007
Στη μνήμη του πατέρα μου (2)
Ημέρα τση Ζάκυθος. Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007.
Οι Φοίνικες του Διονύση Πυλαρινού.
Ανάμεσα στο δρόμο του Κρυονερίου και τη θάλασσα είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, γινόμενος από τα μπάζα της κατεστραμμένης από τους σεισμούς του 1953 πόλης.
Σ΄ αυτόν τον «πεζόδρομο», ο Διονύσιος Πυλαρινός Δήμαρχος Ζακυνθίων, εφύτεψε κατά μήκος φοίνικες. Σήμερα τους βλέπουμε και τους χαιρόμαστε να μεγαλώνουν να ομορφαίνουν και θυμόμαστε το Διονύσιο Πυλαρινό (στο λεξικό «Φοίνικας» το μυθικό πτηνό που αναγεννάται από τη στάχτη του).
Όταν γεννήθηκε ο γιος του γιού του μου είπε: «Κοίταξε τι περίεργη είναι η ζωή. Είμαι ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού και τώρα γεννήθηκε ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού!».
Ναι η ζωή συνεχίζεται!!
ΕΛΕΝΗ, προχώρησε στο δρόμο που εχάραξε ο Διονύσιος Πυλαρινός.
Μαρία Ρουσέα
Οι Φοίνικες του Διονύση Πυλαρινού.
Ανάμεσα στο δρόμο του Κρυονερίου και τη θάλασσα είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, γινόμενος από τα μπάζα της κατεστραμμένης από τους σεισμούς του 1953 πόλης.
Σ΄ αυτόν τον «πεζόδρομο», ο Διονύσιος Πυλαρινός Δήμαρχος Ζακυνθίων, εφύτεψε κατά μήκος φοίνικες. Σήμερα τους βλέπουμε και τους χαιρόμαστε να μεγαλώνουν να ομορφαίνουν και θυμόμαστε το Διονύσιο Πυλαρινό (στο λεξικό «Φοίνικας» το μυθικό πτηνό που αναγεννάται από τη στάχτη του).
Όταν γεννήθηκε ο γιος του γιού του μου είπε: «Κοίταξε τι περίεργη είναι η ζωή. Είμαι ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού και τώρα γεννήθηκε ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού!».
Ναι η ζωή συνεχίζεται!!
ΕΛΕΝΗ, προχώρησε στο δρόμο που εχάραξε ο Διονύσιος Πυλαρινός.
Μαρία Ρουσέα
12 Σεπ 2007
Στη μνήμη του πατέρα μου...
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
Έφυγε ο Πυλαρινός
Σε ηλικία 80 ετών έφυγε το Σάββατο ο πρώην Δήμαρχος και Βουλευτής Ζακύνθου Νιόνιος Πυλαρινός. Έφυγε και αφήνει πίσω του την γυναίκα του, τα παιδιά του, εγγόνια αλλά κυρίως έργο σημαντικό.
Έργο και προσφορά που προέκυψε από την πολύχρονη ανάμειξη του όχι μόνον με τη πολιτική αλλά και μέσα από άλλους φορείς του τόπου μας .
Αν πέτυχε κάτι για τον εαυτό, ήταν η αγάπη και η εκτίμηση των συμπατριωτών του αφού άσκησε το ιατρικό λειτούργημα με κοινωνικά κριτήρια.
Δεν επεδίωξε να αποκτήσει χρήματα.
Βοήθησε πολύ κόσμο και ως γιατρός και ως άνθρωπος.
Έφτασε σε σημείο, από ασθενείς που πήγαιναν στο ιατρείο του για βοήθεια, όχι να μην παίρνει χρήματα, αλλά να τους πληρώνει και τα φάρμακα…
Στο καλό Νιόνιο Πυλαρινέ, στο καλό γιατρέ, στο καλό εκλεκτέ συμπολίτη. Θα σε θυμόμαστε πάντοτε με το χαμόγελο, θα σε θυμόμαστε πάντοτε με τον καλό λόγο, θα σε θυμόμαστε πάντα με τα αστεία σου…Στο καλό.
Κ.Ι.Μαλαπέτσας
ΕΡΜΗΣ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
Από το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου ο Διονύσης Πυλαρινός βρίσκεται μακριά από την αγαπημένη Ζάκυνθο την οποία θα ατενίζει από ψηλά.
Ο πρώην Βουλευτής και Δήμαρχος, ο Γιατρός Διονύσης Πυλαρινός, έχασε τη μάχη για τη ζωή μετά από πολύμηνη ταλαιπωρία στο κρεβάτι λόγω της εγκεφαλικής αιμορραγίας που είχε υποστεί.
Ο Διονύσης γεννήθηκε το 1927 στο Σαρακινάδο και έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Ζάκυνθο .Πέρασε στη ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αφού ολοκλήρωσε και τη διδακτορική του διατριβή εργάστηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Επέστρεψε στη Ζάκυνθο το 1957.Δυο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τη Λωρέττα Λογοθέτη και απέκτησε μαζί της τρία παιδιά την Έφη την Ελένη και το Χαράλαμπο.
Από το 1962 μέχρι τι 1986 εργάστηκε σαν γιατρός στο Νοσοκομείο Ζακύνθου όπου έγινε Διευθυντής της παθολογικής κλινικής.
Τον Οκτώβριο του 1986 Εξελέγη δήμαρχος Ζακυνθίων και το 1989 εξελέγη βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Διατέλεσε επί μακρόν Πρόεδρος του Μουσείου Σολομού και Επιφανών Ζακυνθίων. Πριν από ένα χρόνο στη διάρκεια ταξιδιού του στην Κύπρο, στις 23 Σεπτεμβρίου 2006, υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και από τότε η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά.
Υπέκυψε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου στο σπίτι του στον Πλάνο.
Σήμερα στις 4.30 το απόγευμα θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία στην εκκλησία της Ανάληψης και εκεί θα τον αποχαιρετήσουν οι φίλοι και οι γνωστοί ενώ το τελευταίο αντίο θα του πουν στο κεντρικό νεκροταφείο της πόλης στην οδό Αναπαύσεως όπου θα γίνει η ταφή του.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους από τον Ε. Τον εκλεκτό Διονύση θα τον θυμόμαστε πάντα με το γλυκύτατο ύφος του, με το ευγενικό του χαμόγελο και την ηρεμία του. Διακρίθηκε ως γιατρός και ως άνθρωπος ενώ η Ζακυνθινοί τον τίμησαν δυο φορές ,στην θέση του πρώτου δημότη και στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου.
*Επιθυμία του ίδιου και της οικογένειας του είναι όπως αντί στεφάνου κατατεθούν από τους ενδιαφερόμενους δωρεές υπέρ του Μουσείου Σολομού και επιφανών Ζακυνθίων.
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου.
ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Τις τραγικές ειδήσεις, της εφημερίδας μας*, δεν πρόλαβε να διαβάσει ο αείμνηστος γιατρός ,δήμαρχος και βουλευτής Ζακύνθου Διονύσιος Πυλαρινός ,που απεβίωσε σε ηλικία 79 ετών το Σάββατο στο σπίτι του στη Ζάκυνθο. Ο εκλιπών διακρίθηκε για την επιστημονική, κοινωνική και επαγγελματική του καταξίωση, και ως πολιτικός υπήρξε φιλοπρόοδος διακρινόμενος για το ήθος και την εργατικότητα του. Ως πολιτικός , ήταν πρωτοπόρος στο λόγο και πορεύθηκε με γνώμονα το μέτρο την ηπιότητα ,το σεβασμό στη διαφορετική άποψη και υπηρέτησε το τόπο του από κάθε θέση ευθύνης. Υπήρξε ιστορικό στέλεχος της Ένωσης Κέντρου και της Ν.Δ. και η απουσία του προστίθεται στις απουσίες όσων άφησαν κάτι καλό σε τούτο τον τόπο.
Αξίζει, επίσης , να σημειωθεί ότι είχε διατελέσει επί μακρόν πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου «Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων» το οποίο θα παραμείνει σήμερα κλειστό ενώ σε ένδειξη πένθους η σημαία του κτιρίου κυματίζει μεσίστια.
*Προφυλακίστηκε ο Δήμαρχος Ζακυνθίων.
ΕΡΜΗΣ Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007
Το τελευταίο αντίο στον Διονύση Πυλαρινό.
Εκατοντάδες ζακυνθινοί πέρασαν χθες το απόγευμα από την εκκλησία της Ανάληψης για να αποχαιρετήσουν το γιατρό Διονύση Πυλαρινό που έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 80 ετών αφού για ένα χρόνο ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα υγείας μετά το εγκεφαλικό που είχε υποστεί.
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στις 4.30 το απόγευμα και την παρακολούθησαν οι φίλοι και οι συγγενείς.
Συντετριμμένη η οικογένεια του δεχόταν τα συλλυπητήρια του κόσμου και αφού ολοκληρώθηκε η τελετή πήραν το λόγο και εκφώνησαν επικήδειους ο
Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος, ο πρόεδρος του Μουσείου Σολωμού Γιάννης Παπαδάτος, ο Αντιδήμαρχος Χάρης Βασιλόπουλος, ο γιατρός Γιάννης Βίτσος ως εκπρόσωπος του ιατρικού συλλόγου ο Διονύσης Αυγουστίνος από τη Στοά «Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» και ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος ως εκπρόσωπος του Νοσοκομείου.
Με την συνοδεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία.
Ο Βουλευτής, ο Δήμαρχος μα πάνω από όλα ο άνθρωπος Διονύσης Πυλαρινός έφυγε από κοντά μας ήσυχα και ήρεμα έτσι όπως ήταν ο χαρακτήρας του.
Αιωνία του η μνήμη.
Έφυγε ο Πυλαρινός
Σε ηλικία 80 ετών έφυγε το Σάββατο ο πρώην Δήμαρχος και Βουλευτής Ζακύνθου Νιόνιος Πυλαρινός. Έφυγε και αφήνει πίσω του την γυναίκα του, τα παιδιά του, εγγόνια αλλά κυρίως έργο σημαντικό.
Έργο και προσφορά που προέκυψε από την πολύχρονη ανάμειξη του όχι μόνον με τη πολιτική αλλά και μέσα από άλλους φορείς του τόπου μας .
Αν πέτυχε κάτι για τον εαυτό, ήταν η αγάπη και η εκτίμηση των συμπατριωτών του αφού άσκησε το ιατρικό λειτούργημα με κοινωνικά κριτήρια.
Δεν επεδίωξε να αποκτήσει χρήματα.
Βοήθησε πολύ κόσμο και ως γιατρός και ως άνθρωπος.
Έφτασε σε σημείο, από ασθενείς που πήγαιναν στο ιατρείο του για βοήθεια, όχι να μην παίρνει χρήματα, αλλά να τους πληρώνει και τα φάρμακα…
Στο καλό Νιόνιο Πυλαρινέ, στο καλό γιατρέ, στο καλό εκλεκτέ συμπολίτη. Θα σε θυμόμαστε πάντοτε με το χαμόγελο, θα σε θυμόμαστε πάντοτε με τον καλό λόγο, θα σε θυμόμαστε πάντα με τα αστεία σου…Στο καλό.
Κ.Ι.Μαλαπέτσας
ΕΡΜΗΣ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
Από το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου ο Διονύσης Πυλαρινός βρίσκεται μακριά από την αγαπημένη Ζάκυνθο την οποία θα ατενίζει από ψηλά.
Ο πρώην Βουλευτής και Δήμαρχος, ο Γιατρός Διονύσης Πυλαρινός, έχασε τη μάχη για τη ζωή μετά από πολύμηνη ταλαιπωρία στο κρεβάτι λόγω της εγκεφαλικής αιμορραγίας που είχε υποστεί.
Ο Διονύσης γεννήθηκε το 1927 στο Σαρακινάδο και έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Ζάκυνθο .Πέρασε στη ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αφού ολοκλήρωσε και τη διδακτορική του διατριβή εργάστηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Επέστρεψε στη Ζάκυνθο το 1957.Δυο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τη Λωρέττα Λογοθέτη και απέκτησε μαζί της τρία παιδιά την Έφη την Ελένη και το Χαράλαμπο.
Από το 1962 μέχρι τι 1986 εργάστηκε σαν γιατρός στο Νοσοκομείο Ζακύνθου όπου έγινε Διευθυντής της παθολογικής κλινικής.
Τον Οκτώβριο του 1986 Εξελέγη δήμαρχος Ζακυνθίων και το 1989 εξελέγη βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Διατέλεσε επί μακρόν Πρόεδρος του Μουσείου Σολομού και Επιφανών Ζακυνθίων. Πριν από ένα χρόνο στη διάρκεια ταξιδιού του στην Κύπρο, στις 23 Σεπτεμβρίου 2006, υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και από τότε η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά.
Υπέκυψε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου στο σπίτι του στον Πλάνο.
Σήμερα στις 4.30 το απόγευμα θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία στην εκκλησία της Ανάληψης και εκεί θα τον αποχαιρετήσουν οι φίλοι και οι γνωστοί ενώ το τελευταίο αντίο θα του πουν στο κεντρικό νεκροταφείο της πόλης στην οδό Αναπαύσεως όπου θα γίνει η ταφή του.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους από τον Ε. Τον εκλεκτό Διονύση θα τον θυμόμαστε πάντα με το γλυκύτατο ύφος του, με το ευγενικό του χαμόγελο και την ηρεμία του. Διακρίθηκε ως γιατρός και ως άνθρωπος ενώ η Ζακυνθινοί τον τίμησαν δυο φορές ,στην θέση του πρώτου δημότη και στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου.
*Επιθυμία του ίδιου και της οικογένειας του είναι όπως αντί στεφάνου κατατεθούν από τους ενδιαφερόμενους δωρεές υπέρ του Μουσείου Σολομού και επιφανών Ζακυνθίων.
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου.
ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Τις τραγικές ειδήσεις, της εφημερίδας μας*, δεν πρόλαβε να διαβάσει ο αείμνηστος γιατρός ,δήμαρχος και βουλευτής Ζακύνθου Διονύσιος Πυλαρινός ,που απεβίωσε σε ηλικία 79 ετών το Σάββατο στο σπίτι του στη Ζάκυνθο. Ο εκλιπών διακρίθηκε για την επιστημονική, κοινωνική και επαγγελματική του καταξίωση, και ως πολιτικός υπήρξε φιλοπρόοδος διακρινόμενος για το ήθος και την εργατικότητα του. Ως πολιτικός , ήταν πρωτοπόρος στο λόγο και πορεύθηκε με γνώμονα το μέτρο την ηπιότητα ,το σεβασμό στη διαφορετική άποψη και υπηρέτησε το τόπο του από κάθε θέση ευθύνης. Υπήρξε ιστορικό στέλεχος της Ένωσης Κέντρου και της Ν.Δ. και η απουσία του προστίθεται στις απουσίες όσων άφησαν κάτι καλό σε τούτο τον τόπο.
Αξίζει, επίσης , να σημειωθεί ότι είχε διατελέσει επί μακρόν πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου «Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων» το οποίο θα παραμείνει σήμερα κλειστό ενώ σε ένδειξη πένθους η σημαία του κτιρίου κυματίζει μεσίστια.
*Προφυλακίστηκε ο Δήμαρχος Ζακυνθίων.
ΕΡΜΗΣ Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007
Το τελευταίο αντίο στον Διονύση Πυλαρινό.
Εκατοντάδες ζακυνθινοί πέρασαν χθες το απόγευμα από την εκκλησία της Ανάληψης για να αποχαιρετήσουν το γιατρό Διονύση Πυλαρινό που έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 80 ετών αφού για ένα χρόνο ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα υγείας μετά το εγκεφαλικό που είχε υποστεί.
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στις 4.30 το απόγευμα και την παρακολούθησαν οι φίλοι και οι συγγενείς.
Συντετριμμένη η οικογένεια του δεχόταν τα συλλυπητήρια του κόσμου και αφού ολοκληρώθηκε η τελετή πήραν το λόγο και εκφώνησαν επικήδειους ο
Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος, ο πρόεδρος του Μουσείου Σολωμού Γιάννης Παπαδάτος, ο Αντιδήμαρχος Χάρης Βασιλόπουλος, ο γιατρός Γιάννης Βίτσος ως εκπρόσωπος του ιατρικού συλλόγου ο Διονύσης Αυγουστίνος από τη Στοά «Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» και ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος ως εκπρόσωπος του Νοσοκομείου.
Με την συνοδεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία.
Ο Βουλευτής, ο Δήμαρχος μα πάνω από όλα ο άνθρωπος Διονύσης Πυλαρινός έφυγε από κοντά μας ήσυχα και ήρεμα έτσι όπως ήταν ο χαρακτήρας του.
Αιωνία του η μνήμη.
5 Σεπ 2007
Πρώτο Νεκροταφείο Ζακύνθου.
Ο καλύτερος οδηγός, για το τι αξίζει να κάνει κανείς σ’ αυτή τη ζωή, και τι όχι, είναι η μνήμη της πιθανής αυριανής και όχι της αόριστα μελλοντικής θανής μας.
Το θέμα αυτής της ανάρτησης δεν είναι ευχάριστο. Ο σημερινός άνθρωπος πέρα από κάθε πρόγονο του αποστρέφεται την ιδέα του θανάτου και ζει μακριά από τη σκληρότατη πραγματικότητα του. Ο τρόπος που ζούμε δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι μπορείς για πάντα να ζεις με τα διάφορα μπιχλιμπίδια που έχουμε κρεμάσει πάνω μας και γύρω μας, σπίτια, αυτοκίνητα, κινητά, κλιματιστικά, υπολογιστές και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος . Το κήρυγμα βέβαια τελειώνει κάπου εδώ και εδώ αρχίζει η ιστορία του Α’ Νεκροταφείο Ζακύνθου.
Το Α’ Νεκροταφείο Ζακύνθου λοιπόν έχει κατά πλειοψηφία σύγχρονους τάφους που είναι όλοι ίδιοι, μαρμαράκια κολλημένα το ένα με το άλλο σε διάφορα σχήματα, όλα ίδια, απλές ασκήσεις μαρμαροκοπτικής και όχι μαρμαρογλυπτικής. Έχει επίσης και σύγχρονους οικογενειακούς τάφους που ξεπερνούν τα όρια της αισθητικής και προσβάλουν βάναυσα το χώρο. Τάφος ολόκληρο δωμάτιο με αλουμινένια κουφώματα, τάφος βαμμένος όλος ροζ χρώμα, ή ακόμα τάφος επενδυμένος με πολύχρωμα πλακάκια κουζίνας. Φωτογράφισα αυτά τα γκροτέσκο μνημεία αλλά ας το αφήσουμε καλύτερα...
Υπάρχει όμως και ένας μεγάλος αριθμός οικογενειακών τάφων που ξεκινούν από τουλάχιστον 250 χρόνια πριν που η ιστορική και καλλιτεχνική τους αξία είναι τεράστια. Οι τάφοι αυτοί είναι και ένα μοναδικό δείγμα γλυπτικής που δείχνει ότι αυτός ο τόπος κάποτε βίωνε ένα άλλο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Μεγαλύτερη θλίψη σου προκαλεί βέβαια ο περίφημος τάφος Καραμπίνη μέσα στον οποίον βλέπεις όλη την εγκατάλειψη και την αδιαφορία για αυτό το καλλιτεχνικό θησαυρό.
Η αξία του Α’ Νεκροταφείου Ζακύνθου συγκρίνεται ευθέως με το Α’ Αθηνών σε καλλιτεχνική αξία αλλά η προκλητική εγκατάλειψη της Ζακύνθου για αυτό το μοναδικό απομεινάρι υλικού πολιτισμού δεν έχει προηγούμενο.
Ο τάφος Καραμπίνη εξωτερικά(πάνω) και εσωτερικά (κάτω).
Το θέμα αυτής της ανάρτησης δεν είναι ευχάριστο. Ο σημερινός άνθρωπος πέρα από κάθε πρόγονο του αποστρέφεται την ιδέα του θανάτου και ζει μακριά από τη σκληρότατη πραγματικότητα του. Ο τρόπος που ζούμε δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι μπορείς για πάντα να ζεις με τα διάφορα μπιχλιμπίδια που έχουμε κρεμάσει πάνω μας και γύρω μας, σπίτια, αυτοκίνητα, κινητά, κλιματιστικά, υπολογιστές και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος . Το κήρυγμα βέβαια τελειώνει κάπου εδώ και εδώ αρχίζει η ιστορία του Α’ Νεκροταφείο Ζακύνθου.
Το Α’ Νεκροταφείο Ζακύνθου λοιπόν έχει κατά πλειοψηφία σύγχρονους τάφους που είναι όλοι ίδιοι, μαρμαράκια κολλημένα το ένα με το άλλο σε διάφορα σχήματα, όλα ίδια, απλές ασκήσεις μαρμαροκοπτικής και όχι μαρμαρογλυπτικής. Έχει επίσης και σύγχρονους οικογενειακούς τάφους που ξεπερνούν τα όρια της αισθητικής και προσβάλουν βάναυσα το χώρο. Τάφος ολόκληρο δωμάτιο με αλουμινένια κουφώματα, τάφος βαμμένος όλος ροζ χρώμα, ή ακόμα τάφος επενδυμένος με πολύχρωμα πλακάκια κουζίνας. Φωτογράφισα αυτά τα γκροτέσκο μνημεία αλλά ας το αφήσουμε καλύτερα...
Υπάρχει όμως και ένας μεγάλος αριθμός οικογενειακών τάφων που ξεκινούν από τουλάχιστον 250 χρόνια πριν που η ιστορική και καλλιτεχνική τους αξία είναι τεράστια. Οι τάφοι αυτοί είναι και ένα μοναδικό δείγμα γλυπτικής που δείχνει ότι αυτός ο τόπος κάποτε βίωνε ένα άλλο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Μεγαλύτερη θλίψη σου προκαλεί βέβαια ο περίφημος τάφος Καραμπίνη μέσα στον οποίον βλέπεις όλη την εγκατάλειψη και την αδιαφορία για αυτό το καλλιτεχνικό θησαυρό.
Η αξία του Α’ Νεκροταφείου Ζακύνθου συγκρίνεται ευθέως με το Α’ Αθηνών σε καλλιτεχνική αξία αλλά η προκλητική εγκατάλειψη της Ζακύνθου για αυτό το μοναδικό απομεινάρι υλικού πολιτισμού δεν έχει προηγούμενο.
Ο τάφος Καραμπίνη εξωτερικά(πάνω) και εσωτερικά (κάτω).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
