Έγραψε λοιπόν ο συνάδελφος ίσως το πιο σημαντικό για την ανθρώπινη ύπαρξη επίθετο με ορθογραφία ρήματος «τρυφερώ».Πολύ σωστά. Τώρα εγώ τρυφερώ δηλαδή συμπεριφέρομαι με τρυφερότητα. Εύγε. Το γλυκό γιατί δε το γράφεται με ωμέγα δεν μπορούμε κύριε Αμμιώτη Μπαμπινιώτη μου να το κάμουμε ρήμα.
Έχει μια περίεργη απόλαυση όταν γυρίζεις μετά από καιρό στο νησί και ανοίγεις το ντουλαπάκι του κομοδίνου σου και ανακαλύπτεις τις τελευταίες αναγνώσεις σου. Βρήκα λοιπόν ένα φαξ που μου είχε στείλει πέρσι το καλοκαίρι ένας φίλος από την Αθήνα από ένα παλιό LIFO, είναι δυο λόγια που έγραψε η Ρίκα Βαγιάνη.
«Στη Ζάκυνθο θέλω να πηγαίνω με τις φίλες μου. Να μας κορτάρουν εν χορώ τα παπούδια, την ώρα που διαλέγουμε πιπεριές στην αγορά.Να ζαλιζόμαστε με ποτά και μυστικά και περιπάτους δροσιάς στη Μπόχαλη. Αλλά καμιά φίλη μου δεν θέλει να έρθει στη Ζάκυνθο. Και εγώ δεν μπορώ να τους πω την αλήθεια : Ότι δηλαδή μ’ έπιασε ένας ελαφρώς σαλεμένος γεράκος στα σκαλιά της γνωστής εκκλησίας και μου είπε ,αν θέλω κάτι, να το «ζητήσω από τον Άγιο».Κι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μη μου το δώσει, γιατί «είμαι καλή κοπέλα» Και πού το ξέρεις; «Το ξέρω» Κι εγώ, που αντιπαθώ ανοιχτά και στρατευμένα τους Αγίους-ρουσφοδέκτες και δεν πιστεύω πια, Θεέ μου ,στον Θεό, εκείνο το απόγευμα άκουσα, ζήτησα και έλαβα. Μια ζωή θα λέω δήθεν πως μου άρεσε το Τζάντε για το Ναυάγιο, ή για τα μπουγαρίνια και τις καντάδες και όλο το λοκάλ: Και δε θα βρίσκω το θάρρος να ομολογήσω ότι εκεί τράκαρα μετωπικά με το θαύμα.»
Όλα αυτά αφιερωμένα σε ένα σέρφερ της ζωής στο φίλο τον Παντελή.Νάτος
3 σχόλια:
Γεια σου ρε Μπάμπη μου, σοφότατε ανορθόγραφε, με τα ωραία σου ποστ.
Ο σέρφερ της ζωής, κοινός φίλος, σάλπαρε για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού..
Με το σερφ ο αθεόφοβος;
Μπάμπη τζόγια μου! Καλαμπόκι μάμαλοοοοο! Κι εγώ ανορθόγραφη είμαι, μην το παίρνεις προσωπικά. Να 'χεις την υγειά σου! Καλούς ανέμους, στον φίλο σου, σέρφερ!
Δημοσίευση σχολίου