Berlin…

Φεύγοντας από το Βενιζέλος πετάμε πάνω από τον Πειραιά και το λιμάνι του, τον ισθμό της Κορίνθου και τη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου.





Μια λίμνη στην Ήπειρο και μετά οι Άλπεις.
Γυρίσαμε απ’ το Βερολίνο προχτές. Βρεθήκαμε εκεί με τη συμβία μου παρέα με δυο καλούς φίλους .
Η πόλη είναι τεράστια γεμάτη πράσινο. Νοικιάσαμε ποδήλατα και γυρίζαμε όλη μέρα. Κάναμε μπάνιο στις λίμνες, δεν κάναμε γυμνισμό στα πάρκα «σαν αρνιά είναι οι γυμνιστές στη χλόη» μου λέει η Ελένη, «όπως ξαπλώνουν μαζεύει η κοιλιά τους» και σε συνδυασμό με το χορτάρι . . . είναι ψιλοανέραστο το θέαμα. Περάσαμε και από το μουσείο του Helmut Newton αν και η λέξη μουσείο δε ταιριάζει στον αξεπέραστο φωτογράφο. Γιατί μ’ αρέσουν οι φωτογραφίες του; Γιατί κατάφερε να βγάλει όλες τις φωτογραφίες που δε μπόρεσα να βγάλω εγώ.




















Ρούφηξα τα μουσεία τους, όσα πρόλαβα, με κορυφαία μια ιμπρεσσιονιστική έκθεση που έπαιξε εκείνες τις μέρες. Έπληξα με τις εγκαταστάσεις και τη βίντεο άρτ που έχουν κατακλύσει τις γκαλερί, βρήκα τα περισσότερα ατάλαντα, βίαια, ακοινώνητα ακόμα και στο πολύ Guggenheim με ένα και μοναδικό έκθεμα :Ένα τεχνητό κήπο με τεχνητό φως, βροχή κτλ. Από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Hamburger ο κύριος που βλέπεται καθόταν πολύ ώρα και κοίταζε αυτά τα καταπληκτικά έργα που βλέπεται στο βάθος .Απόρησα μα τι κοιτάει τόση ώρα; Μετά από ενδελεχή έρευνα διαπίστωσα ότι ο κύριος κοιμόταν, ενώ στην άλλη φωτογραφία λόγω των πολύ σπουδαίων έργων τα παιδιά το ρίξανε σε ομολογουμένως πιο ενδιαφέροντες ασχολίες. Οι υπόλοιποι επισκέπτες τα προσπερνούσαν τρέχοντας . Χαιρετίσματα.
Τρελάθηκα με τους τρόπους που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν οι Ανατολικογερμανοί την εποχή του ψυχρού πολέμου. Πτητικές ατομικές μηχανές με μιαν έλικα στη πλάτη, αερόστατα, τούνελ αλλά πιο πολύ συγκινήθηκα με το συνάδελφο καγιάκερ που ξεκίνησε να δραπετεύσει στη Δανία θαλασσοπνίχτηκε σε κύματα δύο μέτρων ξεπέρασε τη Δανία και μετά ...τον συνέλαβαν.

«Πεθαμένα παράθυρα» Ο δρόμος άνηκε στο Δυτικό ενώ το κτήριο στο Ανατολικό. Τα παράθυρα κτίστηκαν για να μη δραπετεύσει κανείς.

Για τους περισσότερους Δυτικούς οι Ανατολικοί είναι ότι για τον Ελληνάρα ο Αλβανός. Γνωρίσαμε ένα ζευγάρι Δυτικογερμανών, ο σύζυγος ήταν καθηγητής της Αθανασίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Ήταν και οι δύο μούρες, συλλέκτες και ένα σπίτι μουσείο εκτός από έργα τέχνης και πολλά αρχαία κομμάτια μέχρι και κυκλαδικό εδώλιο είχε που το πούλησε στους Κρίστις και από εκεί το πήρε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης της Αθήνας. Ο άνθρωπος αυτός υποφέρει από ένα σπάνιο καρκίνο που εκδηλώθηκε πριν 12 χρόνια. Οι γιατροί του έδινα 2-3 χρόνια ζωής. Αυτός ανακάλυψε στο διαδύκτιο κάποια θεραπεία με ενέσεις που πρέπει να τις κάνεις κάθε μια ώρα. Αυτές βέβαια δημιουργούν φοβερούς πόνους. Για μένα η συνάντηση μαζί του, και μόνο για αυτή την ιστορία ήταν εμπειρία. Το πρώτο βράδυ που φάγαμε μαζί ήταν στιγμές την ώρα της κουβέντας που μόρφαζε το πρόσωπο του, προφανώς από τους πόνους .Είναι συγκινητικό το κουράγιο του και η όρεξη του για ζωή. Σκέφτομαι ότι θα υπήρχαν ώρες που θα 'κανε πίσω και θα 'θελε να σταματήσει τις ενέσεις. .... Τα πιο κάτω έργα είναι απο το σπίτι τους.

Ο σύντροφος Λένιν ζωγραφισμένος σε ένα κομμάτι του τείχους "με ρωγμές" μετά τη κατάρευση του τείχους.Σε ένα κομμάτι του τείχους ζωγραφισμένο ένα άλλο τείχος...Και σύντροφος Στάλιν με όλο το περιεχόμενο του...
Μας είπαν ότι μισούν τους Τούρκους οι οποίοι είναι σκληρά γκετοποιημένοι και δεν μαθαίνουν γερμανικά ούτε αυτοί ούτε τα παιδιά τους.
Φχαριστηθήκαμε ποδηλατάδες στα πάρκα, στις λεωφόρους, στα μικρά δρομάκια παντού χώρος για ποδήλατο βοηθάει βέβαια ότι είναι όλη η πόλη επίπεδη και για να μη γκρινιάζουμε, κλιματισμός δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά εκτός από μεγάλα πολυκαταστήματα ούτε στα ολόκλειστα λεωφορεία που μπορείς να βρεις τους Γερμανούς με μακρυμάνικο ενώ εσύ έχεις λιώσει και είσαι μούσκεμα στον ιδρώτα. Είναι προφανές ότι δεν τους ενοχλεί η ζέστη όσο εμάς.
Περπατώντας στους δρόμους παίζαμε παλιές ελληνικές ταινίες «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» «Υπολοχαγός Νατάσα» «Ράους», «Μπείτε ρηχάειναι» τον ήχο του αυτόματου όπλου. Μας το 'κοψε η Αθανασία «Όλοι καταλαβαίνουν τι παίζεται και είναι πολύ ευαίσθητοι σ’ αυτά. Ο πόλεμος είναι ακόμα ταμπού.»
Και βέβαια μου τσάκισε τα κόκαλα το έργο που βλέπεται που είναι αφιερωμένο στο ολοκαύτωμα και στα περίπου τρία εκατομμύρια θύματα Εβραίων στην Ευρώπη. Το έργο αποτελείται από 2711 παραλληλεπίπεδα από μπετό με διάφορα υψοι μέχρι 4 μέτρα. Το έργο έγινε μεταξύ 2003 και 2005 από το Peter Eisenman. Στο υπόγειο της πλατείας υπάρχει όλο το αρχείο και βιογραφικό όλων των θυμάτων. Αν περπατήσεις στους διαδρόμους ανάμεσα σ’ αυτά τα μπετονένια παραλληλεπίπεδα αυτό που αισθάνεσαι σε σκίζει συθέμελα. Εννοείτε βέβαια ότι σε τρώει και το ερώτημα για κάθε Γερμανό που συναντάς που ήταν και τι έκανε στο πόλεμο ή τουλάχιστον ο πατέρας του.
Όμως ξέρεται γιατί είναι περήφανοι οι Βερολινέζοι; Για το μουσείο της Περγάμου. Με απλά λόγια κουβαλήσανε όλη την Αρχαία Πέργαμο στο Βερολίνο τον προπερασμένο αιώνα. Σκανδαλώδες; Το λιγότερο. Οι Τούρκοι έχουν αρχίσει τη γκρίνια για την επιστροφή.

Τρούμαν, Στάλιν, Τσόρτσιλ. Μετά τη συμφωνία τους 27/7/1945 κατενθουσιασμένοι οι φωστήρες για το έργο τους να χωρίσουν εκτός από όλο το κόσμο και μια πόλη στη μέση και μαζί οικογένειες, σπίτια, ανθρώπους. Να σε κάτι που έχουμε προοδεύσει. Τι εποχή; Τι φρίκη το τείχος που άρχισε να χτίζεται μια ωραία πρωία και χώρισε οικογένειες, φίλους, εραστές (ένας έμπορος σκαφών ξανάσμιξε με την αγαπημένη του που κρύφτηκε για να περάσει στο δυτικό Βερολίνο ανάμεσα σε δυο κολλημένα μεταξύ τους και κούφια σέρφ δεμένα στη σχάρα ενός αυτοκινήτου ).




Και τώρα να σας συστήσω τους συνταξιδιώτες μου. Αυτή είναι και η φίλη μας η Αθανασία που είναι και λίγο Βερολινέζα (έχει ζήσει δυο χρόνια εκεί) και μας δείχνει με απλές κινήσεις πως μπορείτε να ψυχαγωγηθείτε με ένα κομματάκι χαρτί και αυτός είναι ο έτερος φίλος μας ο
http://pappous-christophorus.blogspot.com/ και από εδώ η συμβία μου που με εννιά απλές κινήσεις μας δείχνει πως μπορείς να μπερδέψεις κάτι. Καλή επιτυχία. Και εις άλλα με υγεία...
INFO: Αθήνα- Βερολίνο-Αθήνα τέλος Ιουλίου με την Easy Jet 170 ευρώ το άτομο (Με έγκαιρη κράτηση) www.easyjet.com και διαμέρισμα με δύο δίκλινα και κουζίνα, μπάνιο και WC 60 ευρώ το κάθε δίκλινο με πρωινό. Rosa- Luxemburg-Strasse 39-41 101 78 Berlin και στο http://www.st-christophers.co.uk/berlin-hostels . Τηλέφωνο 0049 030 81453960.Το καλύτερο είναι το διαμέρισμα 8

Θυμάσαι "Τα φτερά του έρωτα" του Βιμ Βέντερς

Στην Ελλάδα θα ήταν πρόβλημα και θα τα κόβαμε βέβαια.





Στη Λίμνη