Σήμερα το μεσημέρι με φώναξε ο γείτονας μου ο κυρ Κώστας να τον βοηθήσω. Ο Κυρ Κώστας είναι 75 χρονών ζει
με τη γυναίκα του την κυρα Ελένη σε ένα προσφυγικό σπίτι στον Υμηττό δίπλα τους είναι το εργαστήριο μου . Ζουν με τη σύνταξη του ΟΓΑ. Το καλοκαίρι ο Κυρ Κώστας έπαθε ένα ελαφρύ εγκεφαλικό.
-Έλα να με βοηθήσεις να φτιάξω αυτό το κουτσό τραπέζι παιδεύομαι απ το πρωί και δε μπορώ να βιδώσω τη βίδα γιατί
τρέμουν τα χέρια μου .
Πριν δυο χρόνια είχα γράψει ένα ποίημα για την κυρά Ελένη.
Παζάρια
Είμαι γέρος
Δεν είμαι γερός
Έκανα δυο γάμους με πάθος
Πέντε παιδιά με τρέλα
Τρία παλικάρια με αγάπη
Δυο κοπελάρες με έρωτα
Δε μ αρέσουν τα παζάρια.
Όλο κάτι έχω και δεν είμαι καλά
Μου φαίνεται πως ο θάνατος μου κάνει παζάρια.
Μείνε λίγο ακόμα άλλα θα σου χαλάσω το συκώτι μου λέει τη μία
Δε γουστάρω έζησα ας πεθάνω τώρα.
Με αφορμή τον αναστεναγμό τις γειτόνισσας μου τις κυρά Ελένης από αρρώστια φτώχια πόνο και απόγνωση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου