Είδα χθες το θεατρικό έργο που παίζει η Νένα Μεντή στο θέατρο Βασιλάκου ¨ΕυτυχίαΠαπαγιανοπούλου¨.Είχα κλείσει θέση πριν ενάμιση μήνα .Το θέατρο για δεύτερη χρονιά είναι κάθε μέρα γεμάτο. Το έργο είναι σπουδαίο και μην το χάσετε .Είναι η ζωή της της λαϊκής στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου.Στου γιαλού τα βοτσαλάκια, δυο πόρτες έχει η ζωή κτλ. Είναι ένα μάθημα ζωής η παράσταση γιατί η γυναίκα αυτή έκανε αυτό που έλεγε η καρδιά της αλλά είχε και την εντιμότητα να υπομένει και τις συνέπειές των επιλογών της.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που βγαίνει στη παράσταση είναι ότι πια δεν βγαίνουν λαϊκά τραγούδια και αυτό είναι γενικότερο μια και δεν υπάρχει πια λαϊκός πολιτισμός στοιχείο χαρακτηριστικό του Ελληνικού πολιτισμού και όχι του πολιτισμού π.χ. της κεντρικής Ευρώπης που είναι καθαρά πολιτισμός της ανώτερης τάξης.Σ´αυτή τη σκέψη μπορεί να εντάξει κανείς σαν παράδειγμα και τη ζωγραφική μου δουλειά που έχει έντονα τα λαϊκά στοιχεία αλλά και τα έντεχνα μια και η ζωή μου καλώς η κακώς δεν έχει σχέση με τη ζωή ενός λαικού ζωγράφου .Κλείστε θέση για του χρόνου...
.