Πρωτοχρονιές...

Αλλάζουν όλα μα το καταλαβαίνεις μόνο απ’ το μεγάλωμα των παιδιών σου
«Μα ο χρόνος ο αληθινός είναι ο γιος μου ο μεγάλος και ο μικρός» Δ.Σαββόπουλος"Τι έπαιξα στο Λαύριο"
Πρωτοχρονιές στην αρχή στο σπίτι με τους γονείς και μετά με φίλους.
Κάπου εκεί στο τέλος του σχολείου, που χάνει η οικογένεια τη δύναμη της και αρχίζεις να ζεις με τη παρέα σου, έφυγα απ’ το σπίτι μα ούτε στους φίλους πήγα, πέρασα μια μοναχική πρωτοχρονιά στη τζίμα του πόρτου στο νησί που γεννήθηκα. Το πατρικό δε με χώραγε πια αλλά αυτό που έψαχνα δεν ήταν ακόμα στους φίλους. Άλλαξε ο χρόνος στο λιμάνι του νησιού κοιτάζοντας πότε μπροστά τη θάλασσα και πότε πίσω τη χώρα και το κάστρο. Το διπλανό έργο τα περιγράφει καλύτερα.

Στο νου μου έρχεται και η πρωτοχρονιά του Σαββόπουλου. Ο τόπος είναι κοινός








Πρωτοχρονιές σε χρόνους άλλους
Πρωτοχρονιές με τους μεγάλους
μικρός εσύ μικρός κι ο χρόνος
αλλάζατε κι οι δυο συγχρόνως

Λίγο μετά στα δεκαεφτά
με τους γονιούς σου ήσουν πάλι
μα αισθανόσουν ήδη απών
σε συντροφιά συμμαθητών
το σπίτι σου έχανε εξουσία
κι ο χρόνος την κρυφή του ουσία

Ύστερα γιόρταζες με φίλους
σ’ ένα δωμάτιο καπνού
το θαύμα πάλι ήταν αλλού
στις παιδικές Πρωτοχρονιές σου
στο χρόνο που άλλαζε μαζί σου
πριν μεγαλώσει η αντίστασή σου

Τώρα τι κλαις και τι γκρινιάζεις
Πρωτοχρονιά είναι και γιορτάζεις
την λίγη πίστη του ενηλίκου
στην παιδική ανατολή του

Πρωτοχρονιές γιορτές του χρόνου
Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου
πως θα τις γιόρταζες εσύ
τώρα που έχεις το κλειδί ;

Μικρό κλειδί και σ’ οδηγάει
σ’ ένα παράσπιτο στο πλάι
σ’ ένα μικρό - μικρό πλανήτη
πλάι στο μεγάλο άδειο σπίτι

Πάει ο καιρός που οι δικοί σας
σκηνοθετούσαν την γιορτή σας
και είσ’ εσύ που πρέπει τώρα
να υψώσεις της γιορτής τα δώρα

Ποιος θα νοιαστεί και ποιος θα παίξει
Χρονοποιός ας είναι η λέξη
γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα
κι εμείς τους δίνουμε ένα σχήμα

Τώρα ο χρόνος αλλάζει ο πατέρας του Γιώργου είναι στο Νοσοκομείο, ο δικός μου πέθανε πριν λίγο καιρό μα είναι παρόν στη ζωή μου περισσότερο από πριν και εγώ γράφω αυτά τα λόγια και πρέπει να συντομεύω γιατί ο γιος μου με περιμένει.
Θα συναντηθούμε με φίλους με τους περισσότερους πορευόμαστε μαζί σχεδόν είκοσι χρόνια κάτι έχει ετοιμάσει ο καθένας και θα είναι ζεστά...
Καλή χρονιά και σαν δώρο του Άγιου Βασίλη έργα παιδιών της τάξης του πρώτου Δημοτικού σχολείου Ζακύνθου με δάσκαλο τον Άκη Λαδικό και της τάξης του νηπιαγωγείου Ρομιρίου με δασκάλα τη Ρούλα Μαρίνου, που είχαν έρθει στην έκθεση μου «Προσεισμικά τοπία» που έγινε στη Ζάκυνθο πριν δυο χρόνια ακριβώς .Τα παιδιά ζωγράφισαν κάτι βλέποντας τα έργα που απεικόνιζαν παλιά Ζακυθινά τοπία. Είναι της Δάφνης Κιτσίκη της Στέλλας Νικολοπούλου της Πένης (Δημοτικό)και του Γιώργου(νηπιαγωγείο) . Χρόνια πολλά και καλά ιδιαιτέρα στον Άκη και στη Ρούλα.
Καλή χρονιά

Πένυ

Στέλα Νικολοπούλου

Δάφνη Κιτσίκη

και το καμπαναριό του Γιώργου

Το φως

Τα φετινά Χριστούγεννα είχαν ένα ιδιαίτερο φως -παρότι μου απέτυχε το Χριστόψωμο (Το φλουρί έπεσε στο σπίτι) - και το φως τρυπώνει όπου υπάρχουν χαμηλές προσδοκίες, όπου κανείς είναι ευχαριστημένος και απολαμβάνει ότι του χαρίζεται. Δεν είναι εύκολο, ούτε συμβαίνει πάντα. Ζούμε ότι διαλέξαμε να ζούμε. Όχι άλλη κλάψα. Χρόνια πολλά.

Γλου γλου γλου

Σήμερα στο νησί οι χωριάτες κατεβαίνουνε στη χώρα με κοπάδια τις γαλοπούλες. Ε, καλά όχι πια. Ούτε οι χωριάτες εκτρέφουν γαλοπούλες-προτιμούν της εγγλεζοπούλες- ούτε η χώρα τις χωράει, γέμισε με άλλα ζα, μερσεντές, καγιέν και κάθε είδους τετράποδα τέσσερα επί τέσσερα. Πριν δυο μήνες είδα και το πιο γκροτέσκο θέαμα. Μαύρη γυαλισμένη και σχετικά μεγάλη μερσεντές του κουτιού με κοτσαδόρο και πίσω να σέρνει στη καρότσα τσουβάλια ελιές για το ελαιοτριβείο. Βέβαια φέτος οι γαλοπούλες θα ’χουν μπόλικο φαί να φάνε από τα κομποστοποιημένα σκουπίδια στους δρόμους.
Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα στη πόλη(πολύ ειδυλλιακά).

Χριστούγεννα στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας με τους αιολικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής δίνοντας ελπίδες για ένα... μέλλον.

Πρέπει όμως να σας αφήσω τώρα να πάω να ζημώσω το Χριστόψωμο.Ανάβουμε φωτιά απόψε το βράδυ σε ένα μαγκάλι κρατάμε όλοι μαζί το Χριστόψωμο πάνω απο τη φωτιά και χύνουμε ένα ποτήρι κρασί σχηματίζοντας το σταυρό και ψέλνουμε το απολυτίκιο της Γεννήσεως.
Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι.

Λίγο καθυστερημένα αλλά να και η συνταγή του Χριστόψωμου

ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

2 κιλά αλεύρι για ψωμί
2 φλιτζάνια του ελληνικού καφέ όχι τα πολύ μικρά λαδί
2 φλ. Κρασί φλ= φλιτζάνια του ελληνικού καφέ όχι τα πολύ μικρά
1 φλ. Ούζο ή μαστίχα
1 φλ. Χυμό πορτοκάλι

3 ποτήρια του κρασιού ζάχαρη

Σε μια κατσαρόλα βράζουμε κανέλα, γαρίφαλο και γλυκάνισο και παίρνουμε 6 φλιτζάνια
2 κουταλιές του γλυκού αλάτι
200γρ.μαγιά μπύρας
200 γρ. σταφίδες
καρύδια

Ανακατεύουμε
Αλεύρι ,ζάχαρη, σταφίδα, καρύδια και φτιάχνουμε μια λακκούβα
Λιώνεις τη μαγιά και ρίχνεις στο ζεστό ζουμί της κανέλας το λάδι, το χυμό το ούζο και το κρασί
Σκεπάζω τη ζύμη με κουβέρτα ή πετσέτα και την βάζω κοντά σε ζεστό μέρος μέχρι να φουσκώσει.

Προθερμαίνω στους 250
Μόλις πάρει χρώμα βάζω διπλή λαδόκολλα
Μισή ώρα στους 250 και μισή στους 200.

Ε,και για πιο πολλά στο

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!!!

Καρναβάλια όλο το χρόνο.

Κάθε πέρσι και καλύτερα. Όλοι οι καρναβαλιστές των Χριστουγέννων ντύνουν τα σπίτια τους με λαμπάκια, τα τυλίγουν με αυτόν τον υπέροχο φωτεινό σωλήνα φτιάχνοντας το πιο κακόγουστο θέαμα, τοπικοί αυτοδιοικητές που φωτίζουν, φωτίζουν, φωτίζουν, σαν να μην ακούσαν τίποτα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις κλιματικές αλλαγές, τη συνδιάσκεψη του Μπαλί. Αφού γυρίσαν από τη πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία και φωνάξαν έξω οι Αμερικάνοι τυλίξαν το σπίτι με το σωλήνα το φωτεινό μη πάει και δε μοιάσουν στους συνέταιρους πέρα από τον Ατλαντικό.

Θα μου πείτε βέβαια τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη φωτογραφία.
Είναι μια άλλη πρόταση για ένα άλλον τρόπο να βιώσει κανείς αυτές τις μέρες.

Εύγε κύριε Νίκο.Λάκη, δεύτερη κίτρινη κάρτα!!!

Διαβάζω στη LIfo απο τη στήλη του Νίκου Δήμου
«Α του Ηρώδη του Αττικού, τι δόξα είναι αυτή!
Ποιος άλλος... τα αξιώθηκεν αυτά; - / Κατά που θέλει και κατά που κάμνει /οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν, / μήτε να κρίνουν ή να συζητούν / μήτε να εκλέγουν πια, ν' ακολουθούνε μόνο».
Ναι - και μάλιστα κατά 65%! Ούτε ο Καβάφης, όταν έγραφε για τον Ηρώδη τον Αττικό, δεν είχε προβλέψει τέτοια ποσοστά θεαματικότητας.
Τρίτη βράδυ η πόλη ερημώνει - σαν να παίζεται ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Ο Λάκης δίνει ρεσιτάλ στη μικρή οθόνη και οι Έλληνες (οι Έλληνες!) μαγεμένοι τον παρακολουθούν και τον ακολουθούν.
Πού; Όπου τους πάει.
Και πού τους πάει;
Αλίμονο - πουθενά. Αναπαράγει συστηματικά τις αγκυλώσεις τους, τα στερεότυπα, τις φαντασιώσεις τους, τις θεωρίες συνωμοσίας, τις φοβίες τους.
Θα μου πείτε: γι' αυτό τον αγαπούν, γιατί δίνει σώμα και υπόσταση σε αυτά που νιώθουν, φοβούνται και ονειρεύονται. Αν τους έλεγε π.χ. δυσάρεστες αλήθειες για μερικά «εθνικά θέματα», θα εξακολουθούσαν να τον ακολουθούν;
Σίγουρα όχι. Και δεν το ρισκάρει. Αλλά είναι να λυπάσαι τόσο ταλέντο, τόση ευφυΐα, τόση ζωντάνια, να αναλίσκονται σε μία (έστω χαρισματική) ανακύκλωση του προφανούς. Να μη βοηθάνε το κοινό να προχωρήσει έστω λίγα βήματα παρακάτω, να αντικρίσει τις άλλες πλευρές των πραγμάτων, να ανοίξει λίγο τα μάτια και το νου του.
Έπειτα, τις διάφορες γελοίες περσόνες της τηλεόρασης, τι τις θέλει; Χρειάζεται ο Λαζόπουλος τη Βροχοπούλου; Δεν θα ήταν καλύτερο να σατιρίσει μερικά από τα σκληρά ιερά μας ταμπού;
Κι εγώ παρακολουθώ τον Λάκη και γελάω - πολλές φορές όμως πικρά. Γιατί βλέπω πώς εξαγοράζει τη δόξα του. Με ευκολίες. Λαϊκίζοντας. Χάθηκε να ήταν πιο αιρετικός;
Κακώς όμως κατακρίνω. Δεν θέλησε τη ρήξη - προτιμάει τη φήμη. Επέλεξε να είναι Σουρής, και όχι Ροΐδης.
Πάλι Καβάφης: «Εκεί που έφθασες, λίγο δεν είναι. Τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».



Επιτέλους κάποιος τόλμησε να σηκώσει κεφάλι και να πει δυο λόγια για το ώρες ώρες πολύ φτηνό χάιδεμα αυτιών που κάνει ο Λάκης.Εύγε κύριε Νίκο, κόντρα στο ρεύμα όταν χρειάζεται.

Του Αγίου σήμερα στο νησί...

Χρόνια πολλά στους αγαπημένους μου συνμπλογκαδόρους Διονύση Βίτσo και vertzak στο παλιό φίλο Διονύση που ζει στο Λονδίνο και θα συναντηθούμε τώρα τις γιορτές μετά από σχεδόν 20 χρόνια και ...στο αφεντικό της Πεπίτας*. Τηλέφωνο δε μπορώ να σηκώσω γιορτάδες να πω χρόνια πολλά αρρωσταίνω.Χρόνια πολλά, να ζήσεις κτλ κτλ . Παραξενιές, συμπαθάτε με. Ή θα ‘ρθω να σε δω να σου ευχηθώ ή τίποτα. Θα σας τα λέω λοιπόν από το μπλόγκ. Θυμάμαι του Αγίου μέρες το σπίτι μύριζε ψητή γαλοπούλα μαγείρευε η μάνα μου με πατάτες στο φούρνο που κολυμπούσαν στο λάδι και γινότανε πιο νόστιμες και από το κρέας και μετά εφτάνανε οι φίλοι του πατέρα μου να του ευχηθούν και εγώ παρακολουθούσα τις ιστορίες που έλεγαν όλες και τις ρουφούσα σα σφουγγάρι. Ο Αντώνης ο Κασσιμάτης ποτέ του δε φόρεσε ετοιματζίδικο παπούτσι πάντα φτιαγμένα στο χέρι, ο Λουκάς ο Καρρέρ με τη βραχνή του τη φωνή και με τη μεγάλη του ιστορία στη κατοχή ....(θατα πούμε σε άλλη ανάρτηση)
Διαβάζω αυτό τον καιρό...«Το αρχοντόπουλο της πόλης του Αιγιαλού, το κλέος της οικογένειας των Σιγούρων, αυτός που έφθασε το υπερκόσμιο σημείο αγάπης και συγχώρεσε το φονιά του αδελφού του, ξεπέρασε την εφήμερη δόξα των ανθρώπινων οικοσημάτων , που δικαιωματικά από τη γέννηση του κατείχε και κέρδισε την αιώνια άρμα της αθανασίας και το θυρεό της αιώνιας προσευχής.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Φλεμοτόμου«Αντικείμενα»
Χρόνια πολλά και καλά λοιπόν και περαστικά σε μας τσου Ζακυθινούς.Κρατάει ετούτη η αρρώστια αιώνες.
*Όνος που κατοικοεδρεύει σε ωραίον δημοτικό διαμέρισμα του μητροπολιτικού Δήμου.
Οι φωτογραφίες είναι απο του Αγίου το καλοκαίρι.

Πανσέληνος νυξ, κυπαρισσολογία, ασφαλιστικό και ότι άλλο προκύψει.

Κυπαρισόλογγος.150 κυπαρισσάκια τα παραδοσιακά Ελληνικά κυπαρίσσια ορθόκλινα όπως τα λέει το υπουργείο, αρσενικά όπως τα λέμε προμηθεύτηκα από το υπουργείο Γεωργίας στη διεύθυνση αναδασώσεως* για να φτιάξω ένα φυσικό φράχτη ανάμεσα στο πατρικό μου σπίτι στο νησί και το δρόμο. Είναι βέβαια και η μεταφυσική του συγκεκριμένου δέντρου που με συγκινεί ιδιαίτερα. Έχω μια εμμονή με τα κυπαρίσσια από τις εικόνες μέχρι τη ζωγραφική ένα κυπαρίσσι, θα πρέπει να κάνω άσκηση να μην το βάλω σε κάποιο έργο όπως στο κύκλο της ζωής αλλά ακόμα και στις μυροφόρες.
Mοναξιά

Έρωτας

Αγάπη

Γιορτή

Μπορεί βέβαια να διαβαστεί με οποιαδήποτε σειρά αναλόγως το πως βιώνει ο καθένας τη ζωή π.χ.αντί να τελειώνει η ζωή στη "γιορτή" μπορεί να αρχίζει, και να τελειώνει στη "μοναξιά".

Πολλοί έχουν προκατάληψη και δεν τα θέλουν τα κυπαρίσσια γιατί τα συνδέουν με τη παρουσία τους στα νεκροταφεία. Έχει βέβαια σίγουρα μια μεταφυσική φόρτιση το συγκεκριμένο δέντρο. Και βέβαια σε όλη αυτή τη διαδικασία αισθανόμουνα πολύ έντονη τη παρουσία του πατέρα μου που αγαπούσε πολύ τέτοιες ασχολίες. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές από να φυτέψεις δέντρα.Και μες τα φυτέματα και τους λάκκους ένα λαβωμένο πουλί.

Προφανώς θύμα κάποιου κυνηγού. Ποτέ δε κατάλαβα αυτή η αρχέγονη μανία γιατί έχει τόση εξουσία (κόμμα κυνηγών κτλ). Το ΥΠΕΧΩΔΕ πριν περίπου ένα μήνα αποφάσισε να απαγόρευσει το κυνήγι (λόγω πυρκαγιών) για φέτος σε όλη την Ελλάδα. Την επομένη το πήρε πίσω.
Μέχρι σήμερα δικαιούται πρόωρης σύνταξης μια γυναίκα αν το παιδί της είναι μέχρι τα 18. Τι να την κάνει τη μαμά στα 18 ο κρεμανταλάς, ερώτημα.Όταν πραγματικά την έχει ανάγκει (πριν 18 χρόνια δηλαδή) δεν παρέχουν καμμιά διευκόλυνση. Πρότεινε λοιπόν ο Μαγγίνας το 18 να γίνει 15 και χάλασε ο κόσμος. Ο παραλογισμός η τηλεοπτική τρομοκρατία και η έλλειψη κοινού νου έχει πάντα κόστος που συνήθως το πληρώνουν άλλοι από αυτούς που τα ασκούν αυτά τα χόμπι, θα πάει άραγε ακόμη μακριά η βαλίτζα του λαϊκισμού; Άλλος ένας λόγος που χρεοκοπεί το σύστημα. Κανείς μας δε θέλει να παραιτηθεί από παράλογα προνόμια και ούτε ένα παράλογο προνόμιο πρέπει να αντισταθμίζει μια αδικία όπως στη περίπτωση της μητρότητας.

Σας μούρλανα λίγο απο κυπαρισσόλογγους, κυνηγούς, μεταφυσικές και ζωγραφικές στο ασφαλιστικό.Ο καθένας παράγει ότι είναι .

Χαλαρώστε με αυτά τα δυο γατσούλια που βρήκαν αυτό το τρόπο να κοιμούνται το ένα πάνω στο άλλο για να ζεσταθούνε στο υγρό πρωινό στο νησί.

**Αγίας Λαύρας 66 Άνω Πατήσια, κάνεις την αίτηση για το τι θέλεις πληρώνεις περίπου 90 λεπτά το δέντρο (Κωνοφόρα πλατάνια φοίνικες δάφνες κτλ) και μετά πας στην Αμυγδαλέζα και παίρνεις τα δέντρα. Πληροφορίες 210 2284435

Ξύπνα παιδί μου!

Η δασκάλα του γιου μου σε κάθε μηνιαία συνάντηση στο σχολείο θα μας κάνει κριτική για της επιλογές του υπουργείου, δεν είναι καλά τα βιβλία, δε καταλαβαίνουν στο υπουργείο, να πείτε στα παιδιά σας να μη κάνουν φασαρία και εν γένει η πολύ βαρετή φιλοσοφία ότι για ότι κακό συμβαίνει φταίνε οι άλλοι και κυρίως η κυβέρνηση, το σύστημα και δε ξέρω ποιος άλλος απρόσωπος οργανισμός που είναι πανεύκολο να τα φορτώνεις εκεί.Τη Παρασκευή λοιπόν η τάξη διοργάνωσε τη γιορτή του Πολυτεχνείου την οποία εγώ θεώρησα «εκπληκτική».Σκετς με ανάλογο θέμα τραγούδια που τα τραγούδησε όλη η τάξη χορωδιακά πολύ δουλειά και σπουδαίο αποτέλεσμα.Όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί ενθουσιαστήκαμε και φύγαμε συγκινημένοι. Βέβαια πήγα πολύ αρνητικά προδιατεθειμένος. Η γιορτή άρχιζε στις 9.30 και η δασκάλα είπε στα παιδιά της τάξης που ήταν υπεύθυνη για τη γιορτή να έρθουν στις 8.30 για να κάνουν μια πρόβα. Πήγα με το γιο μου στις 8.30 και το σχολείο ήταν κλειστό. Άνοιξε 8.40 από την υπεύθυνη του κιλικίου. Η δασκάλα ήρθε στις 9.Μου ήρθε λοιπόν στο μυαλό το εξής ανέκδοτο το οποίο εκφράζει πολύ επιτυχημένα νομίζω το ήθος του σημερινού δημόσιου σχολείου.

-Ξύπνα παιδί μου να πάς σχολείο.
-Άσε ρε μαμά λίγο ακόμα.
-Ξύπνα παιδί μου.
-Άσε με μαμά.
-Ξύπνα παιδί μου να πάς σχολείο θα αργήσεις.
-Άσε ρε μαμά.
-Ξύπνα παιδί μου θα έχουν μπει τα παιδιά.
-Ναι ρε μαμά όλα τα παιδιά αργούνε.

-Ναι παιδί μου αλλά εσύ είσαι ο διευθυντής.

Το νησί Πελούζο.

Το νησί Πελούζο βρίσκεται νότια της Ζακύνθου και στα όρια της πρώτης ζώνης προστασίας της χελώνας caretta caretta στην οποία απαγορεύεται κάθε πλωτό μέσο. Έτσι ξεκίνησα περιφερειακά (η μοβ διαδρομή) για να μπορέσω να προσεγγίσω το νησί διανύοντας βέβαια τριπλάσια απόσταση ώστε να μη παραβιάσω τη Α ζώνη .Ξεκίνησα από το Πόρτο Ρώμα νωρίς το πρωί διανύοντας μια απόσταση μέχρι το νησί περίπου 6,5 χιλιόμετρα .Το νησί είναι εξαιρετικά παρθένο και γενικά βραχώδες εκτός μιας πολύ μικρής παραλίας. Υπάρχει ακόμα απομεινάρι από το Βυζαντινό Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας . Οι Γερμανοί στη κατοχή το βομβάρδισαν από την απέναντι ακτή της Δάφνης φοβούμενοι ότι θα χρησιμοποιηθεί σαν βάση από τους συμμάχους.Όπως θα δείτε σήμερα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.

Η περιοχή αυτή είναι η πίσω πλευρά του Γέρακα και είναι μαγική παρθένα και...

Ανατολή, πλέοντας μετά το Πόρτο Ρώμα και σε κάποια απο αυτά τα απόκριμνα παράλια που βλέπεται κάποιος εγγλέζος τουρίστας έκανε το μπάνιο του.Με φωτογράφισε και πριν λίγες μέρες έλαβα στο mail μου τις φωτογραφίες που μου έβγαλε.

Στροβιλίζονται τα χώματα...

Απ΄την άλλη μερία είναι ο Γέρακας η πιο γνωστή παραλία όπου γεννάνε οι χελώνες.

Το βράχο αυτόν τον βλέπεις όταν κάνεις μπάνιο στο Γέρακα τον εθημάμε απο παιδί που κολυμπούσαμε μαζί με τσι χελώνες και τώρα απο κοντά μοιάζει με ...πλοίο.

Πελούζο

Να και η αυτού μεγαλείωτης η Ιερά μονή Ευαγγελιστρίας Πελούζου.







Οτι απέμεινε απο τη Γερμανική βλακεία και την Ελληνική αδιαφορία

Όπως ήταν το μοναστήρι μετά τους σεισμούς του 1953
Και όπως ήταν στα μέσα του 17ου αιώνα

Η μοναδική μικρούλα μαγική παραλία.
Πλησιάζοντας η θάλασσα μαζί με μικρά ψαράκια δημιουργούσαν τρομερές εικόνες.

Και στο νησί υπήρχαν αυτά τα μοναδικά λουλουδάκια.Αυτά δεν είναι τα κρινάκια της Παναγίας;Πως να αισθάνεσαι όταν έρχεσαι σε επαφή μ΄αυτό το θαύμα;

Και τώρα η επιστροφή,στο βάθος ο Γέρακας.