31 Δεκ 2007

Πρωτοχρονιές...

Αλλάζουν όλα μα το καταλαβαίνεις μόνο απ’ το μεγάλωμα των παιδιών σου
«Μα ο χρόνος ο αληθινός είναι ο γιος μου ο μεγάλος και ο μικρός» Δ.Σαββόπουλος"Τι έπαιξα στο Λαύριο"
Πρωτοχρονιές στην αρχή στο σπίτι με τους γονείς και μετά με φίλους.
Κάπου εκεί στο τέλος του σχολείου, που χάνει η οικογένεια τη δύναμη της και αρχίζεις να ζεις με τη παρέα σου, έφυγα απ’ το σπίτι μα ούτε στους φίλους πήγα, πέρασα μια μοναχική πρωτοχρονιά στη τζίμα του πόρτου στο νησί που γεννήθηκα. Το πατρικό δε με χώραγε πια αλλά αυτό που έψαχνα δεν ήταν ακόμα στους φίλους. Άλλαξε ο χρόνος στο λιμάνι του νησιού κοιτάζοντας πότε μπροστά τη θάλασσα και πότε πίσω τη χώρα και το κάστρο. Το διπλανό έργο τα περιγράφει καλύτερα.

Στο νου μου έρχεται και η πρωτοχρονιά του Σαββόπουλου. Ο τόπος είναι κοινός








Πρωτοχρονιές σε χρόνους άλλους
Πρωτοχρονιές με τους μεγάλους
μικρός εσύ μικρός κι ο χρόνος
αλλάζατε κι οι δυο συγχρόνως

Λίγο μετά στα δεκαεφτά
με τους γονιούς σου ήσουν πάλι
μα αισθανόσουν ήδη απών
σε συντροφιά συμμαθητών
το σπίτι σου έχανε εξουσία
κι ο χρόνος την κρυφή του ουσία

Ύστερα γιόρταζες με φίλους
σ’ ένα δωμάτιο καπνού
το θαύμα πάλι ήταν αλλού
στις παιδικές Πρωτοχρονιές σου
στο χρόνο που άλλαζε μαζί σου
πριν μεγαλώσει η αντίστασή σου

Τώρα τι κλαις και τι γκρινιάζεις
Πρωτοχρονιά είναι και γιορτάζεις
την λίγη πίστη του ενηλίκου
στην παιδική ανατολή του

Πρωτοχρονιές γιορτές του χρόνου
Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου
πως θα τις γιόρταζες εσύ
τώρα που έχεις το κλειδί ;

Μικρό κλειδί και σ’ οδηγάει
σ’ ένα παράσπιτο στο πλάι
σ’ ένα μικρό - μικρό πλανήτη
πλάι στο μεγάλο άδειο σπίτι

Πάει ο καιρός που οι δικοί σας
σκηνοθετούσαν την γιορτή σας
και είσ’ εσύ που πρέπει τώρα
να υψώσεις της γιορτής τα δώρα

Ποιος θα νοιαστεί και ποιος θα παίξει
Χρονοποιός ας είναι η λέξη
γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα
κι εμείς τους δίνουμε ένα σχήμα

Τώρα ο χρόνος αλλάζει ο πατέρας του Γιώργου είναι στο Νοσοκομείο, ο δικός μου πέθανε πριν λίγο καιρό μα είναι παρόν στη ζωή μου περισσότερο από πριν και εγώ γράφω αυτά τα λόγια και πρέπει να συντομεύω γιατί ο γιος μου με περιμένει.
Θα συναντηθούμε με φίλους με τους περισσότερους πορευόμαστε μαζί σχεδόν είκοσι χρόνια κάτι έχει ετοιμάσει ο καθένας και θα είναι ζεστά...
Καλή χρονιά και σαν δώρο του Άγιου Βασίλη έργα παιδιών της τάξης του πρώτου Δημοτικού σχολείου Ζακύνθου με δάσκαλο τον Άκη Λαδικό και της τάξης του νηπιαγωγείου Ρομιρίου με δασκάλα τη Ρούλα Μαρίνου, που είχαν έρθει στην έκθεση μου «Προσεισμικά τοπία» που έγινε στη Ζάκυνθο πριν δυο χρόνια ακριβώς .Τα παιδιά ζωγράφισαν κάτι βλέποντας τα έργα που απεικόνιζαν παλιά Ζακυθινά τοπία. Είναι της Δάφνης Κιτσίκη της Στέλλας Νικολοπούλου της Πένης (Δημοτικό)και του Γιώργου(νηπιαγωγείο) . Χρόνια πολλά και καλά ιδιαιτέρα στον Άκη και στη Ρούλα.
Καλή χρονιά

Πένυ
Στέλα Νικολοπούλου
Δάφνη Κιτσίκη


και το καμπαναριό του Γιώργου

8 σχόλια:

p.lykogiannis είπε...

ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΘΟΡΟΠΟΙΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΜΑ ΠΟΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΟΣ.ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Ειναι στιγμές που χρειάζεται η ερημία για να δεχτείς κάτι.Πράγματι σ' αυτές τις στιγμές δεν είσαι μόνος.Καλή χρονιά

vertzak είπε...

ΜΠΑΜΠΗ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΕΡΝΑΩ (ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ)ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΝΟΣ. ΣΥΧΝΑ ΤΡΙΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΡΟΥΓΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΟΥ ΠΟΛΗΣ. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

vertzak είπε...

ΜΠΑΜΠΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑΖΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ (ΣΥΧΝΑ ΤΟ ΔΙΑΛΕΓΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ) ΕΞΩ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΟΥ ΠΟΛΗΣ. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Christophorus είπε...

Όμορφο το ποστ σου... Και ξέρεις και την αδυναμία που τρέφω για το συγκεκριμένο τραγούδι του Διονύση, που σκόπευα να αναρτήσω κι εγώ...

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά Μπάμπη, χαρούμενα και χρωματιστά σαν τις παιδικές ζωγραφιές που δημοσιεύεις!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά χαρούμενα και χρωματιστά σαν τις παιδικές ζωγραφιές που δημοσιεύεις σου εύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο έχεις...Κοιτάω τώρα τη ζωγραφιά της κόρης μου που μπήκε ήδη στα 17...