30 Ιαν 2009

Ζάκυνθος, λιμάνι.Μετά τη βροχή λίγος ήλιος.





Τρίζουν τα κόκαλα του ποιητή που από ΦΩΣΚΟΛΟ έγινε απλά ΦΩΣ. Πάλι καλά γιατί θα μπορούσε να κόψουνε το ΦΩΣ και να αφήσουν το υπόλοιπο.
῾῾Σ᾽αγαπώ τρελά Ερνέστο προς Τάνια῾῾, .Παρά τα SMS, MMS, face book, blogs, chat rooms, email και δε ξέρω τι άλλο ο πανάρχαιος τρόπος εκδήλωσης ερωτικής επιθυμίας, η τοιχογραφία (στη περίπτωση μας σε πλοίο, πλοιογραφία - βλέπω το Μπαμπινιώτη να μου εκτοξεύει παντόφλα)παραμένει ζωντανός.

27 Ιαν 2009

Στην Κωστομέρα











Επίσκεψη στη θεία Κατερίνη
Το σπίτι της


Και μετά περάσαμε απο τα μνήματα...




Την άλλη μέρα τα καμένα ...και η λίμνη Καϊάφα
Ουράνιο τόξο φυσική αισιοδοξία

23 Ιαν 2009

Κάθε τόπος..


Κάθε τόπος είναι τα πρόσωπα που μένουν σ´αυτόν.Αν δεν μπορέσεις να "συναντήσεις" έναν άνθρωπο τότε είσαι τουρίστας. Χωρίς τη συνάντηση ο τόπος είναι ένα μουσείο.Πάς βλέπεις και φεύγεις.

17 Ιαν 2009

Πατέρας γιος

Πατέρας και γιος κάθονται στο παγκάκι. Ξαφνικά έρχεται ένας σπουργίτης. Δείτε την εκπληκτική ταινία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου. (Διάρκεια 5')

10 Ιαν 2009

ΜΕ ΔΥΟ ΑΠΛΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ














Και τότε είπα πως η ζωή είναι όμορφή. Όποιο παιδί με άκουγε να λέω πως η ζωή είναι όμορφη, θα γελούσε,αλλά εγώ είχα βεβαιωθεί:Η ζωή ήταν αμετακλήτως ωραία. Δεν έχει σημασία αν στο Κορυδαλλό κυλούσε καταθλιπτικά, δεν έχει σημασία αν τρώγαμε ξύλο, δεν έχει ακόμα σημασία αν η μητέρα μου μου είπε: ¨Φύγε κι άλλη φορά να μην ξανάρθεις...¨Η ζωή -το ένιωσα σήμερα-δεν είναι ούτε ωραία ούτε άσχημη, είναι όπως την αισθανόμαστε κάθε φορά.
Απόσπασμα από το βιβλίο του σπουδαίου μας τουμπίστα Γιάννη Ζουγανέλλη ΜΕ ΔΥΟ ΑΠΛΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ Εκδόσεις Γαβριηλίδης 

3 Ιαν 2009

Για όσους έχουν κάποιο ενδιαφέρον

Έτσι, ήλθεν η εκλαΐκευση του αυτοκινήτου που εγένησε τα φερυ-μποτ, που έφεραν κόσμο και χρήμα. Και που μεταμόρφωσαν τον κάθε αφελή και απληροφόρητο ξωμάχο σε τουριστικό επιχειρηματία. Με αποτέλεσμα πρώην σεβαστικοί και σεμνοί αγρότες να μετατραπούν σε προπετείς τάγκαρους(αγροίκους) νεοαστούς.
Η προσεισμική εποχή του Τζάντε,ήτανε για την παράδοση του το θρηνητικό λυκόφως ενός πολιτισμού που αντικειμενικά είχε συμπληρώσει το βιολογικό του κύκλο.Απο τύχη και μόνον η τελευτή επήλθε στη δύνη ενός κοσμογονικού χαλασμού.
Τάδε έφη ο συχωρεμένος κυρ Γιάννης Τζαγκλαράς στο βιβλίο του ῾Ἀς είναι εις ανάμνησιν῾῾που το συνηστώ σε όσους έχουν κάποιο ενδιαφέρον... για το Τζάντε.