Του Αγίου σήμερα στο νησί...

Χρόνια πολλά στους αγαπημένους μου συνμπλογκαδόρους Διονύση Βίτσo και vertzak στο παλιό φίλο Διονύση που ζει στο Λονδίνο και θα συναντηθούμε τώρα τις γιορτές μετά από σχεδόν 20 χρόνια και ...στο αφεντικό της Πεπίτας*. Τηλέφωνο δε μπορώ να σηκώσω γιορτάδες να πω χρόνια πολλά αρρωσταίνω.Χρόνια πολλά, να ζήσεις κτλ κτλ . Παραξενιές, συμπαθάτε με. Ή θα ‘ρθω να σε δω να σου ευχηθώ ή τίποτα. Θα σας τα λέω λοιπόν από το μπλόγκ. Θυμάμαι του Αγίου μέρες το σπίτι μύριζε ψητή γαλοπούλα μαγείρευε η μάνα μου με πατάτες στο φούρνο που κολυμπούσαν στο λάδι και γινότανε πιο νόστιμες και από το κρέας και μετά εφτάνανε οι φίλοι του πατέρα μου να του ευχηθούν και εγώ παρακολουθούσα τις ιστορίες που έλεγαν όλες και τις ρουφούσα σα σφουγγάρι. Ο Αντώνης ο Κασσιμάτης ποτέ του δε φόρεσε ετοιματζίδικο παπούτσι πάντα φτιαγμένα στο χέρι, ο Λουκάς ο Καρρέρ με τη βραχνή του τη φωνή και με τη μεγάλη του ιστορία στη κατοχή ....(θατα πούμε σε άλλη ανάρτηση)
Διαβάζω αυτό τον καιρό...«Το αρχοντόπουλο της πόλης του Αιγιαλού, το κλέος της οικογένειας των Σιγούρων, αυτός που έφθασε το υπερκόσμιο σημείο αγάπης και συγχώρεσε το φονιά του αδελφού του, ξεπέρασε την εφήμερη δόξα των ανθρώπινων οικοσημάτων , που δικαιωματικά από τη γέννηση του κατείχε και κέρδισε την αιώνια άρμα της αθανασίας και το θυρεό της αιώνιας προσευχής.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Φλεμοτόμου«Αντικείμενα»
Χρόνια πολλά και καλά λοιπόν και περαστικά σε μας τσου Ζακυθινούς.Κρατάει ετούτη η αρρώστια αιώνες.
*Όνος που κατοικοεδρεύει σε ωραίον δημοτικό διαμέρισμα του μητροπολιτικού Δήμου.
Οι φωτογραφίες είναι απο του Αγίου το καλοκαίρι.