Τα φετινά Χριστούγεννα είχαν ένα ιδιαίτερο φως -παρότι μου απέτυχε το Χριστόψωμο (Το φλουρί έπεσε στο σπίτι) - και το φως τρυπώνει όπου υπάρχουν χαμηλές προσδοκίες, όπου κανείς είναι ευχαριστημένος και απολαμβάνει ότι του χαρίζεται. Δεν είναι εύκολο, ούτε συμβαίνει πάντα. Ζούμε ότι διαλέξαμε να ζούμε. Όχι άλλη κλάψα. Χρόνια πολλά.
4 σχόλια:
Εντοπίζω λέξεις-κλειδιά στο μικρό σου κείμενο:
Χριστούγεννα
φως
Χριστόψωμο
σπίτι
προσδοκίες
ζούμε
Θα μπορούσε να είναι ένα μικρό, πολλά λαλέον, ποίημα για τις ημέρες αυτές τις γιορταστικές.
Αυτές οι λέξεις εύχομαι να οδηγούν τη σκέψη σου (ως πνευματικό άνθρωπο) και τα χέρια σου (ως Καλλιτέχνη)!!!
Καλημέρα, με όλη τη σημασία της λέξης!!!
Καλημέρα, με συγκινείς . Θα προχωρήσουμε στο φως, δεν ξέρω αν βιάζομαι ή θέλω να πάω μακριά, με απασχολούν και τα δύο. Μια Αφρικάνικη παροιμία λέει "Αν θέλεις να πας γρήγορα πήγαινε μόνος σου ,αν θέλεις να πάς μακριά πήγαινε μαζί με άλλους". Ευχαριστώ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ
ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ.
ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ (BLOG) ΝΑ ΔΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟ 2008
Κρατώ την κατακλείδα, ως ευχή, ως μια στάση που εξέλιπε, αλίμονο, απ' τον τόπο: Όχι άλλη κλάψα.
Δημοσίευση σχολίου