Στη γειτονία μου κυκλοφορούν δυο εντελώς αντίθετοι τύποι. Ο ένας είναι ένας αλκοολικός, σχεδόν πάντα αξύριστος και ατημέλητος και με μια μπύρα κρυμένη πίσω απο το χέρι του.Ο άλλος είναι ένας πολύ σχολαστικός και χαρακτηριστική είναι η συμπεριφορἀ του σε σχέση με το αυτοκίνητο του. Έχει ένα σχετικά μεγάλο αυτοκίνητο φοκσβάγκεν πασάτ. Του βάζει κουκούλα και το έχει πάντα πολύ περιποιημένο .Κάποιες στιγμές έρχεται βγάζει την κουκούλα το κοιτάζει, το επιθεωρεί για τη ακρίβεια και αν βρει κάτι επιλήψιμο παίρνει το πανάκι του και το καθαρίζει .Μια μέρα λοιπόν που είχε παρκάρει το αυτοκίνητο του μπροστά στο σπίτι μου και έκανε αυτή τη δουλειά περνάει ο άλλος φίλος μας τον κοιτάζει και του λέει μισομεθυσμένος.¨Πρόσεχε γιατί από το πολύ τρίψιμο θα το χαλάσεις το χρώμα¨ .Ήταν μια σκηνή που με συγκίνησε. Ήταν μια στιγμή που ο ένας ήταν σκλάβος της ιδιοκτησίας του και ο άλλος ελεύθερος. Δεν μπορώ να μην πω πόσο θαυμάζω τον αλκοολικό .Είναι βέβαια και οι δυο, οι πλευρές του ίδιου νομίσματος .Όμως ο μπεκρής ξέρει ότι έχει αποτύχει ενώ ο άλλος δεν το υποψιάζεται καν .Αυτή η αυτοσυνειδησία του αποτυχημένου έχει μια γοητεία. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με μια βόλτα σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας, την ορεινή Κορινθία;Απολύτως καμιά
Νεμέα
Στυμφαλία
Στυμφαλία
Λίμνη Δόξα
Ι.Μ Αγίου Γεωργίου Φενεού
1 σχόλιο:
"Ω, εσύ που πρώτος μπόρεσες από το τόσο σκότος
να βγάλεις τέτοια ξάστερη φεγγοβολή, της ζήσης την ευτυχία φωτίζοντας,
του γένους των Ελλήνων στολίδι, εσένα ακολουθώ και τα πατήματά μου
τώρα πιθώνω σταθερά στα χνάρια των ποδιών σου". (ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΣ)
Σ΄ακολουθώ (Μάνος Λοίζος)... και μαγεύομαι (δικό μου)!
Δημοσίευση σχολίου