24 Ιαν 2008

Το ποντίκι και 7 πορτοκάλια

Το ποντίκι
του Μίλτου Σαχτούρη
.
Ο ένας να μιλάει για ένα Μάρτυρα
κι ο άλλος ν' απαντάει για έναν ποντικό
Ο ένας να μιλάει για έναν Άγιο
κι ο άλλος ν' απαντάει για ένα σκύλο
και είναι τότε που μέσα στη μαυρίλα
είδα τον Ποιητή ολομόναχο και γύρω του να λάμπει το κενό.
.
.
Ανταποκρινόμενος στη πρόσκληση του π. Π. Καποδίστρια και της Danas Semitekolo για μια λέξη αντίστασης στο κλίμα των ημερών.
Και ακόμη ένα του ιδίου.
.
.
7 ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ
.
.
Τι θλιβερός χειμώνας Θεέ μου! Τι θλιβερός χειμώνας!
Ένα πορτοκαλί μεσοφόρι κρέμεται,
ένα ροζ ξεσκονόπανο και βρέχει.
Ένας γέρος κοιτάζει μεσ’ απ’ το τζάμι.
Ένα ξερό δένδρο, ένα φως αναμμένο χρώμα πορτοκαλιού.
Ένα δένδρο με πορτοκάλια πιο πέρα.
Και το κορίτσι αναποδογυρισμένο και το φλιτζάνι σπασμένο
κι όλοι Θεέ μου να κλαίνε, να κλαίνε…
Κι ύστερα χρήματα χρήματα χρήματα πολλά
Τι θλιβερός χειμώνας! Τι θλιβερός Χειμώνας.

3 σχόλια:

Christophorus είπε...

Μ' άρεζε πολύ το δεύτερο ποίημα...

Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρε Μπάμπη τζόγια μου, με τσι αντιστάσες σου!

P. Kapodistrias είπε...

Μπάμπη,
νάσαι καλά. Τα παυσίπονα ποιήματα που μάς προσφέρεις, όντως παυσίλυπα!!!
Καλήν ημέραν παμφίλτατε!
Καλήν ημέραν everybody!