20 Ιουν 2007

Ανορθογραφίες και... θαύματα.

Προσωπικά είμαι ανορθόγραφος γι' αυτό και γενικά δε με ενοχλούν οι ανορθόγραφες ταμπέλες .Από το ρεζιλίκι με έχει γλυτώσει βέβαια ο αυτόματος ορθογράφος του Word ή του κειμενογράφου όπως θα έπρεπε να αποκαλώ το εν λόγω πρόγραμμα. Πιστεύω κιόλας πως τα λάθη αυτά δεν είναι τυχαία κάτι σημαίνουν και κάτι εκφράζουν όμως εγώ ντρέπομαι για την ανορθογραφία μου ενώ θα έπρεπε να την υποστηρίζω σαν κομμάτι της προσωπικής έκφρασης όπως ας πούμε το έργο της κυρίας Στεφανή με τον Εθνικό Ύμνο και την σχέση του με το αιδοίο. Μου 'ρθαν όλα αυτά βλέποντας τα έργα του συναδέλφου ανορθόγραφου που έχει στήσει το υπαίθριο κατάστημα του έξω από τον Άγιο.

Έγραψε λοιπόν ο συνάδελφος ίσως το πιο σημαντικό για την ανθρώπινη ύπαρξη επίθετο με ορθογραφία ρήματος «τρυφερώ».Πολύ σωστά. Τώρα εγώ τρυφερώ δηλαδή συμπεριφέρομαι με τρυφερότητα. Εύγε. Το γλυκό γιατί δε το γράφεται με ωμέγα δεν μπορούμε κύριε Αμμιώτη Μπαμπινιώτη μου να το κάμουμε ρήμα.


Έχει μια περίεργη απόλαυση όταν γυρίζεις μετά από καιρό στο νησί και ανοίγεις το ντουλαπάκι του κομοδίνου σου και ανακαλύπτεις τις τελευταίες αναγνώσεις σου. Βρήκα λοιπόν ένα φαξ που μου είχε στείλει πέρσι το καλοκαίρι ένας φίλος από την Αθήνα από ένα παλιό LIFO, είναι δυο λόγια που έγραψε η Ρίκα Βαγιάνη.
«Στη Ζάκυνθο θέλω να πηγαίνω με τις φίλες μου. Να μας κορτάρουν εν χορώ τα παπούδια, την ώρα που διαλέγουμε πιπεριές στην αγορά.Να ζαλιζόμαστε με ποτά και μυστικά και περιπάτους δροσιάς στη Μπόχαλη. Αλλά καμιά φίλη μου δεν θέλει να έρθει στη Ζάκυνθο. Και εγώ δεν μπορώ να τους πω την αλήθεια : Ότι δηλαδή μ’ έπιασε ένας ελαφρώς σαλεμένος γεράκος στα σκαλιά της γνωστής εκκλησίας και μου είπε ,αν θέλω κάτι, να το «ζητήσω από τον Άγιο».Κι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μη μου το δώσει, γιατί «είμαι καλή κοπέλα» Και πού το ξέρεις; «Το ξέρω» Κι εγώ, που αντιπαθώ ανοιχτά και στρατευμένα τους Αγίους-ρουσφοδέκτες και δεν πιστεύω πια, Θεέ μου ,στον Θεό, εκείνο το απόγευμα άκουσα, ζήτησα και έλαβα. Μια ζωή θα λέω δήθεν πως μου άρεσε το Τζάντε για το Ναυάγιο, ή για τα μπουγαρίνια και τις καντάδες και όλο το λοκάλ: Και δε θα βρίσκω το θάρρος να ομολογήσω ότι εκεί τράκαρα μετωπικά με το θαύμα.»

Όλα αυτά αφιερωμένα σε ένα σέρφερ της ζωής στο φίλο τον Παντελή.Νάτος

3 σχόλια:

Christophorus είπε...

Γεια σου ρε Μπάμπη μου, σοφότατε ανορθόγραφε, με τα ωραία σου ποστ.

Ο σέρφερ της ζωής, κοινός φίλος, σάλπαρε για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού..

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Με το σερφ ο αθεόφοβος;

Unknown είπε...

Μπάμπη τζόγια μου! Καλαμπόκι μάμαλοοοοο! Κι εγώ ανορθόγραφη είμαι, μην το παίρνεις προσωπικά. Να 'χεις την υγειά σου! Καλούς ανέμους, στον φίλο σου, σέρφερ!