Λένε ότι οι καλλιτέχνες έχουνε εμμονές. Για την επάρκεια μου ως προς το πρώτο δε ξέρω, αλλά από εμμονές άλλο τίποτα.
Σε προγενέστερη ανάρτηση, σας είχα γράψει περί αυτής με τα κυπαρίσσια. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα του χαρταετού λόγω Καθαράς Δευτέρας και είναι και μεταφυσική λίγο η εμμονή μια και την αγάπη αυτή την είχε και πατέρας μου και ήταν άριστος κατασκευαστής -σα γνήσιο παιδί της κατοχής – με απλά υλικά, χαρτί, αλεύρι για αλευρόκολλα, καλάμι και σπάγκο ή καλύτερα σπάο. Πρώτη φορά μετά το θάνατο του θα τον κατασκευάσω μόνος μου και ομολογώ ότι είχα μεγάλη αγωνία για την επιτυχία του. Το πέταγμα του ήταν ένα μεταφυσικό στοίχημα.
Νάτος τον ζωγράφισε και η κόρη μου με μια φίλη της .
-Θα τον βλέπει ο νόνος απο ψηλά και θα φχαριστιέται .

Ίσα που φαίνεται στον ουρανό μια κουκίδα με μεγάλη ουρά.Η χαρά του ..., πως λέγεται αυτός που πετάει αετό;

Ήταν ο ψηλότερος όπως βλέπεται –γιατί να το κρύψουμε άλλωστε- σάρωσε και τον κόκκινο όπως θα δείτε παρακάτω και αφού τον έριξε στο καναβάτσο συνέχισε την ανοδική του πορεία. Γεμίσαμε χαρά και το μεταφυσικό μας στοίχημα με την επιτυχία του μας πλήρωσε. 


και μια βόλτα ... λίγο μετά ή λίγο πριν τι σημασία έχει;



Καλή Σαρακοστή